Æskan - 01.07.1969, Blaðsíða 28

FÖR GÚLLÍVERS TIL PUTALANDS
ví næst fór höfðinginn á burt með fylgdarliði
sínu. Ég svaf nálægt 8 stundum, því lækn-
arnir höfðu eftir boði keisarans blandað
svefnlyfjum í vínámurnar.
Þegar þeir fundu mig í fyrstu sofandi á jörðunni,
eftir að ég komst á land, þá er svo að sjá sem
þeir hafi sent hraðboð um það til keisarans, og hann
hafði þá skipað svo fyrir í ráðinu, að ég yrði bundinn
niður, svo sem ég hef sagt frá, og gert var um nótt-
ina að mér sofandi, að gnægð matar og drykkjar
skyldi sent mér, og svo höfð akvél til að flytja mig á
til höfuðborgarinnar.
Keisari þessi á ýmiss konar flutningavélar á hjól-
um til að flytja á stórviði og aðra þungavöru. Hann
lætur oft sjálfur reisa herskip sín hin stærstu í skóg-
unum, þar sem timbrið vex, og eru sum skipin svo
löng, að þau eru 9 feta, og lætur hann svo flytja
þau á þessum vélum eitt og tvö hundruð faðma til
sjávar. Fimm hundruð timburmenn og vélameistarar
voru þegar í stað skipaðir til að koma með stærstu
vélina sem til var. Það var tréumgjörð, sem hafin var
svo sem 3 þumlunga frá jörð, nálægt 7 feta löng og
fjögurra feta breið, og rann á 22 hjólum. Ópið, sem ég
heyrði, höfðu þeir einmitt rekið upp þegar vélin kom,
og virtist hún hafa verið látin fara af stað fjórum
stundum eftir landtöku mína. Hún var nú látin fram
með hlið mér, þar sem ég lá.
En nú var þrautin þyngri að lyfta mér upp og koma
mér fyrir á akvél þessari. Til þess voru settir upp 80
stólpar, eitt fet á hæð, og sterkir strengir, ámóta
digrir og seglgarn, voru festir með krókum við fjölda
banda, sem flutningsmennirnir sívöfðu um hálsinn
á mér, handleggi, úlnliði og ökla. Níu hundruð drógu
nú þessa strengi með mörgum draghjólum, sem fest
voru í stólpana og með þessu móti lánaðist þeim á
tæpum þremur stundum að koma mér á loft og
sveifla mér yfir á vélina og binda mig fastan á hana.
Allt þetta var mér sagt á eftir, því að ég var látinn
steinsofa meðan þeir voru að þessu. Fimmtán hundr-
uð af stærstu hestum keisarans, sem voru nær hálf-
ur fimmti þumlungur á hæð, voru látnir draga mig
á leið til borgarinnar, sem var nálægt fimm hundr-
uð föðmum í burtu, eins og ég gat um áður.
Við fórum langa leið, það sem eftir var dagsins,
en settumst að þar á veginum um nóttina, og stóðu
þar þá 500 varðmenn á hvora hlið mér, og var annar
helmingurinn með blys, en hin fylkingin með boga
og örvar, tilbúin að skjóta á mig, ef ég reyndi að
hræra mig. Næsta morgun við sólaruppkomu héldum
við áfram ferðinni og vorum um hádegi eina 100
faðma frá borgarhliðum. Þangað kom þá keisarinn
út á móti okkur með allri hirðinni.
Á þessum stað, þar sem vélarvagninn staðnæmd-
ist, stóð gamalt musteri. Það var stærsta húsið í öllu
ríkinu. Það hafði saurgast fyrir nokkrum árum af
óþokkamorði einu, og taldi þessi stranga siðvendnis-
þjóð musterið því óhreint. í þessu húsi var mér
fyrirhugaður bústaður. Dyrnar sneru í norður og voru
nálægt 4 feta háar og nær tveggja feta víðar og gat
ég vel gengið hálfboginn inn um þær. Begga megin
dyranna voru smágluggar, ekki hærra en sex þuml-
unga frá jörð, og í þann, sem vinstra megin var,
festu járnsmiðir keisarans festi, sem þeir settu saman
með járnfestum, 91 að tölu, álíka gildum og löngum,
eins og þeim sem hafðar eru í Norðurálfunni við
kvenúr, og allt saman fest um vinstri fótinn á mér
með 36 hengilásum. Hinum megin við þjóðveginn,
beint á móti musterinu, nálægt 10 álnum burtu, var
dálítill turn, að minnsta kosti 5 feta hár. Upp í þenn-
an turn steig keisarinn með mörgum helztu höfð-
ingjum hirðarinnar, til þess að geta séð mig sem
bezt, að því er mér var sagt, því sjálfur gat ég ekki
séð þá. Svo taldist mönnum til, að hundrað þúsundir
landsmanna kæmu þá þangað í sömu erindum, og
þó að varðlið mitt ætti að gæta allrar reglu, þá hugsa
ég, að þeir hafi stundum ekki verið færri en 10 þús-
undir, sem voru á gangi ofan á mér í einu, og komu
þangað upp stigana. En svo var birt stjórnarauglýs-
ing, sem bannaði það, og lögð við dauðarefsing-
Þegar menn þóttust þess öruggir, að ég gæti ekki
losað mig, þá skáru þeir á öll böndin, sem um mig
voru, og reis ég þá á fætur, og hef ég aldrei á ævi