Valsblaðið - 11.05.1972, Síða 23

VALSBLAÐIÐ
21
æfa úti, og af meiri alvöru, en við
höfum gert, því það hefur sýnt sig
að liðin eru sein í gang. í ár og und-
anfarin ár gefur síðari hluti sum-
arsins betri útkomu. Það er mikil-
vægt í þessu sambandi að við höfum
verið heppnir með þjáifara og leið-
beinendur.
Hvað þarf að gera til að ná betri
árangri ?
Það þarf mun fleiri fullorðna fé
laga til að leiðbeina við æfingar og
taka þátt í félagsstörfum, styðja ut-
an að þessum hópum og flokkum okk-
ar, hjálpa til að halda þeim saman
bæði innan vallar og utan.
Hvernig tókst tilraunin með tvo
þjálfara í fyrsta aldursflokki ?
Ég trúi því að þetta sé það sem
koma skal, en því er ekki að leyna,
að öll byrjun er erfið og verkaskipt-
ingin hefði þurft að vera ákveðnari.
Þó ekki hafi allt tekizt eins vel og
við vonuðum höfum við samt lært
mikið af þessari tilraun.
Efa ég ekki að þetta verður reynt
aftur í svipaðri mynd.
Var líflegt félagslíf í deildinni á
tímabilinu ?
Yfirleitt var félagslífið gott, og í
því sambandi má geta þess að þjálf-
arar hafa gert meira að því í sumar
en oft áður að tala við piltana fyrir
leiki.
Hver voru mestu vonbrigðin á
sumrinu ?
Mestu vonbrigðin voru í byrjun
ársins, þegar þjálfari meistaraflokks-
ins sá sér ekki fært að halda áfram
starfi sínu með flokknum. Það varð
mikið áfall fyrir stjórnendur, og ekki
síður leikmenn.
Hvað gladdi mest?
Frammistaða og framfarir yngri
flokkanna síðari hluta sumarsins.
Hvaða verkefni eru framundan,
fyrir utan þau venjulegu?
Það er ákveðið að annar flokkur
fari til Noregs á komandi sumri, og
endurgjaldi heimsókn Brumunddalen
frá í sumar.
Hvað vilt þú segja að lokum?
Ég vil endurtaka það, sem ég sagði
áðan, að til þess að félagið geti starf-
að af þeim krafti, sem nauðsynlegur
er til þess að ná árangri sem bragð
er að, þá þarf að fá fleiri eldri félags-
menn til þess að taka höndum saman
um æsku félagsins úti í einstökum
flokkum. Fá þá til að standa þétt við
hlið þeirra yngri í blíðu og stríðu,
þó þannig, að það verði engum of-
raun. Ungu drengirnir eru framtíð
félagsins, og því betur sem að þeim
er búið, því tryggari verður framtíð
félagsins. Þetta er mál málanna í dag,
og því fyrr sem stigið er skref í þá
átt, því betra fyrir félagið og alla
sem fyrir það starfa.
„Kvenfólkið hefur yljaS
mér mest“
snijiíi fíBiiVmiinilur Vrímanns-
sisn. farm. hanethnaiílfíihs-
ileiletar
Á liðnu keppnistímabili hefur verið
mikið um að vera hjá handknattleiks-
deildinni og af því tilefni náðum við
í formanninn, Guðmund Frímannsson,
og lögðum nokkrar spurningar fyrir
hann varðandi starfið og framtíðina.
Ert þú ánægður með árangurinn í
heild ?
í stórum dráttum er ég ánægður,
en mikið vill alltaf meira. Það er allt-
af æðsta takmarkið að vera í fyrsta
sæti, en það geta ekki allir náð því.
Hvað vilt þú segja um kvennaflokk-
ana og þá sérstaklega meistaraflokk-
inn?
Meistaraflokkurinn okkar kemur út
með bezta árangurinn yfir heildina.
Þær eru íslandsmeistarar innanhúss,
og utanhúss sigruðu þær einnig og
það í áttunda sinn í röð, sem er frá-
bært afrek.
Hver er ástæðan?
Fyrir allmörgum árum kemur mað-
ur að deildinni, sem tekur að sér þjálf-
un þeirra. Hann vekur áhuga þeirra
fyrir íþróttinni. Hann sinnir þeim af
miklum áhuga og nærgætni og tekst
að ná árangri sem var eftirtektar-
verður. Þetta var Þórarinn Eyþórs-
son. Við þetta bætist svo að hann
fær mjög gott fólk að vinna með, sem
kann að meta þjálfara sinn. Áfram-
haldið og þróunin verður eðlilega sú,
að þó stór nöfn dragi sig til baka, af
eðlilegum ástæðum, hafa aðrar tekið
við, án þess að um neinar sveiflur
niður á við hafi verið að ræða. Þegar
svo Þórarinn hætti fengum við ágæta
þjálfara til að annast flokkinn, eins
og Bjarna Jónsson og svo Stefán
Sandholt, sem þjálfaði flokkinn á s.l.
keppnisári, og verður einnig með þær
þetta ár.
Enn. eitt kemur til og það er, að
með þessu hefur orðið til viss kjarni
sem stöðugt endurnýjazt og heldur
styrkleikanum uppi á hverjum tíma.
. yngri koma svo inn á milli og
mótast meðal þessa kjarna.
Hvað um meistaraflokk karla?
Hvað hann snertir verður ekki ann-
að sagt en að þar eigum við mjög
góðan flokk og sterka einstaklinga
og það má segja að það hafi verið
aðeins óheppni sem kom í veg fyrir
það að liðið varð ekki íslandsmeistari
innanhúss. Það er mikilvægt fyrir
liðið og okkur að hafa sama þjálfara
og góðu heilli hefur hann ekki gefizt
upp á piltunum og þeir ekki á honum.
Við bindum sem sagt miklar vonir
við flokkinn á komandi vetri.
En hvað um yngri flokkana?
Árangur yngri flokkanna er mjög
svo viðunandi, og er alls ekki slakur
þó að margir titlar kæmu ekki heim.
í því sambandi má geta þess, að flest-
ir flokkarnir tóku miklum framför-
um s.l. vetur. Við höfum reynt að
halda sömu þjálfurum og ná til þeirra
sem búa yfir reynslu og þekkingu.
Þá má geta þess að við höfum sent
menn á þjálfunarnámskeið, sem HSÍ
gekkst fyrir, og vonum, að þeir haldi
áfram og fari á næstu annars stigs
námskeið, sem HSl hefur í bígerð,
áður en langt um líður.
Það sem gladdi mest á árinu?
Sannarlega átti maður margar
ánægjustundir á liðnu keppnisári.
Oftast er gleðin tengd sigrum sem
flokkarnir ná, og þá ert það ekki sízt
kvennaflokkurinn, sem hefur yljað
manni mest um hjartarætur. Ef til
vill ber þar hæst þegar þær endur-
heimtu Islandsbikarinn.
Árangur meistaraflokks karla var
yfirleitt ánægjulegur og eins var
ánægjulegt að sjá þær framfarir, sem
urðu hjá yngra fólkinu.
Mestu vonbrigðin á árinu?
Ef til vill leikur meistaraflokks
karla við ÍR í íslandsmótinu. Þar
skeði það, sem einstaka sinnum kem-
ur fyrir og getur gert flokksleikinn
svo óráðinn, að þar lék annað liðið
með áður óþekktum árangri, en hitt
með árangri, sem var í algjöru lág-
marki, sem þarna hafði örlagaríkar
afleiðingar fyrir Val.
Hvernig var félagslíf í deildinni?
Hvað fundahöld og slíkt snertir
var dálítið að þeim gert meðal flokk-
anna, og fer þar meira fram en í
deildinni í heild. Sameiginlegar
skemmtanir hafa þó verið haldnar
og vel má vera að hægt sé að hafa
þær fleiri, en það getur alltaf verið
matsatriði hve mikið það má vera.
Nokkur sérstök verkefni framund-
an?
Alltaf er það eitthvað sem spjall-
að er um fyrir utan þetta daglega,
og mætti þar nefna að meistaraflokk-
ur kvenna hugleiðir að fara í keppn-
isför út fyrir pollinn. Enn hefur ekki
verið ákveðið hvert förinni verður
heitið, en fullvíst er að leiðin kemur
til með að liggja um Norðurlöndin.
Stúlkurnar eru þegar byrjaðar að
safna fé í ferðasjóðinn. Sitthvað
fleira er í deiglunni, sem ekki er tíma-
bært að drepa á.
Framtíðarhorfur hjá Handknatt-
leiksdeildinni ?
Ég er ekkert hræddur við framtíð-
ina með þetta fólk, sem við höfum
í kringum okkur í dag. Þetta er allt
duglegt og áhugasamt fólk, sem gam-
an er að vinna með.
Hvað varðar eðlilega þróun og
framfarir meistaraflokkanna rekur