Valsblaðið - 11.05.1972, Blaðsíða 27

VALSBLAÐIÐ
25
Liðið var búið að vinna öll hin lið-
in með miklum mun og hafði skorað
jafnmörg mörk og sigurliðið og hafði
fengið á sig 20 mörkum færra en
meistararnir.
Að öðru leyti var ég ánægður með
framfarir liðsins.
Hefur þrekþjálfunin gefið það sem
þú vonaðir?
Já, svo sannarlega og leikmennirnir
hafa fengið fullan skilning á þessari
þjálfun og leggja sig fram við hana.
Nú getur maður notað burðarásana
í liðinu mun lengur inná án þess að
hraðinn minnki. Snerpan og kraftur-
inn hefur aukizt og hver einstakur,
sem þannig þjálfar, hefur bætt miklu
við sig.
Blaðamenn og ýmsir hafa verið að
gefa varnarleik okkar vafasöm nöfn
eins og ,,mulningsvélin“ og fleira í
þeim anda. Menn skildu ekki þá breyt-
ingu, sem hafði orðið á leikaðferð-
inni og lá engan veginn í því að það
byggðist á ólöglegum leik, síður en
svo, enda fyrir leikmönnum okkar
brýnt að leika ekki ólöglega, það
hefndi sín ævinlega, enda var það svo
að Valur átti einna fæsta útafrekstra
á s.l. keppnistímabili.
Við höldum áfram með þrekþjálf-
unina í vetur, en þó með breyttu fyr-
irkomulagi. Guðmundur Harðarson
íþróttakennari hefur af miklum áhuga
lagt þessar áætlanir og aðstoðar okk-
ur við framkvæmd þeirra. Er það
mikil heppni að hafa fengið hann í
þetta með okkur.
Eins og ég sagði taka leikmenn
þetta alvarlega og leggja hart að sér
að halda þeim hraða sem settur er.
Þeir vita líka að þeir eiga það á hættu
að missa stöður sínar í liðinu ef gefið
er eftir.
Við reynum að hafa stíganda í þess-
ari þjálfun, þannig að á vissum tíma
verði piltarnir komnir í toppþjálfun
og reyna að halda því til mótsloka,
og vona ég að þetta takist.
Ert þú bjartsýnn með komandi
keppnistímabil ?
Ég get ekki annað en verið bjart-
sýnn með þetta lið, eins og það er nú.
Það er þegar komið í góða þjálfun
og leikirnir hingað til í haust hafa
lofað góðu. Við það bætist að sam-
heldni í liðinu er ákaflega mikil og
sívaxandi leikreynsla.
Ég vil ekki trúa því, að sama sag-
an endurtaki sig í næsta íslandsmóti.
Samhugur liðsins, félagsandinn og
ábyrgðartilfinningin er til fyrirmynd-
ar og frumskilyrðin til þess að gott
lið geti orðið til.
Akureyrarförin okkar um daginn
var gott dæmi um þetta.
Áður en lagt var í förina gerðu
allir sér ljóst, að þetta var keppnis-
för, þar sem þeir áttu að kynna knatt-
spyrnufélagið Val og vera fulltrúar
þess á Akureyri. Vissar reglur —
sjálfsagðar reglur —■ voru settar og
það datt engum í hug að brjóta þær.
Vafalaust var það samheldnin og
ábyrgðartilfinningin sem gerði þetta
mögulegt.
Þetta kom Akureyringum á óvart,
að íþróttaflokkur frá Reykjavík tæki
keppnisför svona alvarlega, þær eru
yfirleitt skoðaðar sem skemmtiferðir,
með öllu sem því fylgir.
Að lokum vildi ég segja þetta:
Það hefur verið fjarlægur og lang-
þráður draumur að sigra í íslands-
móti og langt síðan það hefur tekizt,
en ég held að það sé einbeittur vilji
piltanna að gera allt sem þeir geta
til þess að ná eins langt og hægt er.
Stefán Sandholt, þjálfari
í handknattleik
Hvað er langt síðan þú fórst að
þjálfa meistaraflokk kvenna, og
hvernig fellur þér það?
Það er ár síðan, og mér fellur það
mjög vel. Á þessu ári tókst okkur
að ná aftur Islandsmeistaratitlinum
innanhúss, og auk þess vann flokk-
urinn íslandsmeistaratitilinn úti og
haustmót Gróttu. Við töpuðum haust-
mótinu, svo þetta byrjaði nú heldur
illa. Núna í haust byrjaði þetta ekki
nógu vel, þær hafa leikið undir getu,
en orsökin er sennilega sú, að leik-
irnir eru allt of stuttir fyrir þær, og
þyrfti endilega að lengja þá eitthvað
í framtíðinni. Ég vona að þetta jafni
sig þegar frá líður.
I hverju liggur aðalstyrkur liðsins?
Þetta blés nú ekki byrlega fyrir
okkur í fyrrahaust, fyrst að tapa
Reykjavíkurmótinu eins og ég nefndi,
og við það bættist svo, að tvær mjög
góðar stúlkur hættu, svo að ég varð
að reyna að fylla í skarðið, sem var
ekki létt. Litlu síðar hætti sú þriðja,
en okkur tókst að verjast áföllum,
og halda í horfinu. En svo komu tvær
þeirra aftur nokkru fyrir lok Islands-
mótsins, og efldi það liðið mjög, sem
þó hafði ekki tapað leik, og unnum
við íslandsmótið.
Aðalstyrkurinn virðist vera einhver
dulinn kraftur sem hefur búið með
liðinu í mörg ár, og ég vona að hann
haldi áfram að vera á sínum stað.
Þær halda vel saman, ræða málin af
fullri alvöru hver við aðra, en jafna
sig svo samstundis á því, þetta er
þeirra styrkur.
Er æfingasókn góð?
Já, mjög góð, og þær æfa að sumr-
inu líka. Þær eru mjög áhugasamar
á æfingum, og taka æfingar og keppni
alvarlega.
Af hverju tekst Val að eiga svona
lengi topplið í kvennaflokki ?
Upphafið að því var þegar Þórar-
inn tók að sér þjálfun stúlknanna.
Hann gerði kvennahandknattleikinn
hjá Val að nafni, sem veitt er athygli.
Þær eru ógnvekjandi fyrir hin
kvennaliðin, eins og verið hefur. Það
hefur tekizt að byggja liðin upp og
halda samheldni við.
Ert þú bjartsýnn með nýbyrjað
keppnistímabil?
Ég er mjög bjartsýnn, og ef það
verður eins og það hefur verið undan-
farið, trúi ég ekki öðru en að flokk-
urinn eigi eftir að ná miklum árangri.
Við fengum liðsstyrk frá Húsavík nú
fyrir skömmu, er tvær stúlkur þaðan
gengu í Val, og eru byrjaðar að æfa
með okkur. Önnur fer örugglega inn
í aðalliðið strax, og hin fer þangað
mjög líklega, áður en langt um líður.
Við vinnum að því að gera liðið sem
jafnast.
Er félagslíf með blóma í flokknum?
Ekki nógu mikið, að mér finnst,
og ég held að það sé framkvæmda-
leysi að kenna. í fyrravetur héldum
við fundi á mánaðarfresti og fengum
þá til okkar menn sem ræddu um
handknattleikinn vítt og breitt. Þetta
hélt flokknum vel saman, og ég ætla
að gera mitt til að halda því áfram
í vetur. Stjórnin hélt einn bezta fund
með okkur og þakkaði fyrir afmælis-
sigurinn.
Hvað um hinar yngri, sem erfa
landið, er þeim sinnt nóg?
Þeim var ekki sinnt sem skyldi í
sumar, og þess vegna tel ég að þær
hafi ekki sigrað í öðrum flokki í sum-
ar. Þær eru sterkar, og er þar um
mjög góðan efnivið að vinna úr.
Hvaða óskir átt þú heitastar varð-
andi flokkinn þinn?
Að við stöndum okkur sem bezt,
að ekkert slys komi fyrir, að allar
þær, sem nú eru í flokknum haldi
hópinn nú og næsta ár, vegna þess
að verið er að vinna að utanferð
flokksins, og þegar byrjað að safna
fé til fararinnar. Að þessu er unnið
núna.
Ég vil að lokum benda á, að það
þarf að gera meira fyrir kvennahand-
knattleikinn hér almennt. Því miður
er hann þrepi neðar en hann ætti að
vera. Ástæðan er sú, að það er minna
gert fyrir þær en karlana, eins og
formaður HSÍ eftir síðasta þing sagði,
að sambandið hefði litla peninga og
það hefði komið niður á kvennaflokk-
unum. Ég tel nauðsynlegt að taka
meiri þátt í Norðurlandamótum
kvenna, en gert er. Það þarf að vinna
að verkefnum fyrir stúlkurnar, sem
hvetja þær til að ná vissu marki.
Ég tel að það ætti að vinna að því
að öll félögin í Reykjavík, sem hafa
kvennaflokka, ættu að standa saman
um að fá hingað í heimsókn veru-
lega gott lið, þar sem flokkar hvers