Valsblaðið - 11.05.1972, Blaðsíða 46

44
V A LSBLAÐIÐ
María Einarsdóttir og Rúnar Matthíasson með börnin sín Matthías og Kristrúnu.
Benedikt, en það er það, að ég vil
að Valur eignist hér að Hlíðarenda
sinn heimavöll fyrir leikina í 1. deild-
inni. Það er staðreynd, að Reykja-
víkurfélögin eiga ekki heimavöll, en
hann þurfa þau að eignast. Manni
fannst Melavöllurinn alltaf eins og
heimavöllur, en nú finnst mér ég allt-
af vera gestur á Laugardalsvellinum.
Mig langar að koma þessu á fram-
færi í blaðinu og ég hygg að margir
séu mér sammála um þetta.
— En er eitthvað viðvíkjandi fé-
lagsstarfinu sjálfu sem þú vilt
benda á?
— Við höfum aldrei haft nema allt
það bezta um Val að segja, sagði
Benedikt að lokum.
meira en nokkuð annað, hve vel hon-
um líkar. Hann missti heyrn, þegar
hann var tveggja ára, sagði Rúnar, en
eftir því sem þjálfarar hans segja
hefur það ekki háð honum neitt og
félagar hans hafa tekið honum eins
og bezt verður á kosið.
Nú búið þið í Kópavogi, hefur aldr-
ei hvarflað að Matthíasi að ganga
yfir í Breiðablik?
— Nei, ég er nú hrædd um ekki,
sagði María. Það kemst ekkert ann-
að félag að hjá honum en Valur. Að
fara í Breiðablik kemur áreiðanlega
ekki til greina.
— Og ykkur finnst hann hafa haft
gott af veru sinni í Val?
— Já, alveg áreiðanlega, svöruðu
þau bæði.
— Farið þið þá á leiki, sem sonur
ykkar tekur þátt í?
— Hann hefur nú ekki mikið keppt
ennþá, en við höfum farið á þá leiki,
sem hann hefur tekið þátt í og ætlum
sannarlega að gera það áfram, sagði
Rúnar.
— Líkar ykkur Valsdagurinn vel,
eða er það eitthvað sem ykkur fynd-
ist mætti betur fara ?
—• Já, okkur líkar Valsdagurinn
mjög vel, en, sagði María, ég vildi
gjarnan að þeir væru tveir frekar
en einn. Þessi hugmynd að gefa for-
eldrum kost á að kynna sér starfsemi
félagsins er bráðsnjöll. En svo viða-
mikið sýnist mér starfið hjá félag-
inu, að maður getur alls ekki kynnt
sér það til fullnustu á einum degi á
ári. Ég legg því hiklaust til að dag-
arnir verið tveir og mætti þá halda
þá vor og haust.
— Er nokkuð sem þið viljið benda
á, sem ykkur sýnist að betur mætti
fara í starfi félagsins.
— Ekki fæ ég séð að svo sé, sagði
Rúnar, en þess ber þó að gæta að ég
þekki starfið í Val ekki það mikið,
að ég sé fullkomlega dómbær á það.
Það litla sem ég þekki til er ég harð-
ánægður með. Undir þetta tók
María og þar með kvöddum við hjón-
in Maríu Einarsdóttur og Rúnar Matt-
híasson með þeirri von, að Valur reyn-
ist drengnum þeirra jafn vel í fram-
tíðinni og hingað til.
„ Valsdagarnir mœttu
g]arnan vera tveir“,
siigðu Imu hjiínin María
Einursilóttir 01/ tliínar
Matihíasson
Hjónin Rúnar Matthíasson og María
Einarsdóttir eiga son í 5. fl. í Val.
Nú þegar blaðið kemur út er hann
að vísu kominn upp í 4. fl. og hann
heitir Matthías Rúnarsson. Á Vals-
daginn voru þeir feðgar á ferð úti á
Hlíðarenda, enda var Matthías þar
að keppa fyrir félagið og pabbi hans
áhorfandi.
Við spurðum þau hjónin Rúnar og
Maríu hvernig syni þeirra líkaði í
Val, en hann hafði aðeins starfað þar
stuttan tíma, þegar Valsdagurinn var
haldinn.
— Honum líkar reglulega vel, sagði
María og ekki vantar hann áhugann.
Það er einmitt þessi eldlegi áhugi
hans fyrir félaginu, sem segir okkur