Valsblaðið - 11.05.1972, Blaðsíða 53

VALSBLAÐIÐ
51
b'vímann HvUfnsan:
Hver er Valsmaðurinn?
Fyrr á árum, þegar Reykjavík var
margfalt minni en hún er nú, var
stór hópur Valsmanna búsettur í
Þingholtunum og svæðum þar í kring.
Ungu drengirnir sem þar bjuggu litu
flestir þannig á, að þeir ættu að vera
í Val. Verið getur, að nálægð KFUM-
hússins hafi átt sinn þátt í þessu og
þá einnig að á svæði þessu biuggu
alltaf áhrifamenn innan Vals. Einn
þessara drengja var Sveinn Helgason
og átti hann heima á Bragagötunni,
en hann kom síðar mikið við sögu
Vals.
Sveinn var ekki hár í loftinu þeg-
ar hann fór að halda með Val, og
ungur vildi hann ganga í Val. En
menn á þessum aldri fá nú ekki allt
sem þeir vilja, svona á stundinni.
Hann fékk þó það fyrirheit, að þegar
hann væri 7 ára mætti hann láta
skrifa sig inn í félagið. Þau ár og
þeir dagar sem upp á vantaði voru
lengi að líða, en allt leið þetta og sá
langþráði dagur, sjö ára afmælisdag-
urinn, kom að lokum. Sveinn hefur
einhvern tíma sagt frá þessum við-
burði, þegar hann, klæddur í fínustu
fötin sín, fékk að fara til Péturs Krist-
inssonar (snjall leikmaður og leið-
togi á sínum tíma í Val), og láta
hann skrifa sig inn í félagið. Það var
í hans huga hátíðleg stund og varla
að hann hefði lifað aðra eins.
Þetta hugarfar Sveins við inngöngu
hans í Val er mjög táknrænt fyrir
hann og starf hans fyrir Val allan
þann tíma sem hann lifði og hrærð-
ist í leik og starfi fyrir félagið.
Það stóð ekki á því þegar hann
hafði öðlazt „réttindi" sem Valsmað-
ur, að hann færi að mæta á æfingum.
Það sýndi sig líka, að árangurinn lét
ekki á sér standa. Hann hafði flest
einkenni þess að geta orðið góður
knattspyrnumaður og hann var ekki
hár í loftinu, þegar hann var byrj-
aður að keppa með þriðja flokki. Ann-
ar flokkurinn var svo næsta þroska-
stig hans á braut knattspyrnunnar,
og þá búinn að ná þeim árangri, að
hann þótti sjálfsagður í lið meistara-
flokks.
Hann hafði þá líka tileinkað sér
mikla tækni með boltann og sýndi
mikla einbeittni í leik, sterkur í hindr-
unum og harður ef með þurfti, auk
þess hafði hann næmt auga fyrir sam-
leik og staðsetningum. Þegar árin
liðu sýndi það sig að Sveinn var eng-
in dægurfluga, til þess var hann of
mikill Valsmaður, baráttumaður í
leik og utan, fyrir velgengni Vals.
Þegar Sveinn hætti að keppa í
knattspyrnu (1956), hafði hann leik-
ið 165 leiki fyrir Val, en til þess tíma
hafði aðeins einn maður leikið fleiri
leiki en hann, en það var Sigurður
Ólafsson. Sveinn byrjaði að leika með
meistaraflokki 1942. Það lætur að lík-
um að hann hafi verið valinn í lands-
lið á þessum tíma, en þar lék hann
alls 7 leiki, auk fjölda leikja, sem
hann lék með úrvali knattspyrnu-
manna.
En Sveinn var ekki við eina fjöl-
ina felldur í íþróttaiðkun sinni, því
að á árunum 1945 til 1946 fer hann
að taka þátt í keppni í handknattleik.
Upp úr því gerist mikil breyting á
handknattleiknum, bæði um skref,
skipulag og fleira, og virðist sem
menn hafi átt erfitt með að tileinka
sér þessar nýjungar. Um þetta leyti
er handknattleikurinn hér í öldudal,
og því þörf mikilla átaka. Þá sagði
Sveinn eitt sinn við þjálfarann og
félaga sína: ,,Er það fullreynt að við
getum þetta ekki?“ Það sýndi sig
að þetta var ekki fullreynt og þeim
tókst að tileinka sér þessar nýjung-
ar og þar var Sveinn kjölfestan í lið-
inu. Á næstu 5 árum vinnur Valur
íslandsmótið þrisvar sinnum. Keppn-
istími Sveins í handknattleiknum var
nokkuð styttri en í knattspyrnunni
eða 8 ár, en á þeim tíma lék hann
alls 99 leiki fyrir Val.
Hann lék nokkra landsleiki í hand-
knattleik, enda var hann á þeim tíma
einn fremsti leikmaður okkar í þeirri
grein.
Samtímis því að Sveinn lék bæði
í handknattleik og knattspyrnu, bæði
með Val og landsliðum beggja greina,
Sveinn Helgason.
sat hann í stjórn félagsins í 8 ár.
Sýnir þetta betur en nokkuð annað
þá starfsorku og elju, sem hann hafði
þegar Valur og íþróttirnar voru ann-
ars vegar.
Sveinn var prúður á leikvelli og
íylgdi honum aldrei neinn hávaði og
læti. Hann var svolítið dulur í skapi,
en einlægur þeim sem vinir hans voru.
Þó hafði hann gaman af kímni og
léttum tilsvörum. Fyrst og fremst
var hann þó alvörumaðurinn, sem
krafðist mikils af sjálfum sér, ekki
síður en öðrum.
Honum var raun að sjá aðra menn
vinna með hangandi hendi að hugðar-
efnum sínum.
Sveinn hætti nokkuð skyndilega
keppni og störfum fyrir Val, og mun
þar hafa ráðið mestu þrálátt meiðsli.
Var eftirsjá í því að fá ekki notið
hinnar miklu reynslu hans.
Á söguspjöldum Vals verður hans
getið sem hins góða leikmanns og
félaga, meðan hans naut við.
Sveinn er kvæntur Guðríði Guð-
mundsdóttur.
ÍÞRÚTTAFÉLÖG
ÞREKMÆLIN GAR
eru hjá Jóni Ásgeirssyni
í íþróttamiðstöðinni
í Laugardal,
eftir nánara umtali.
fI»II<»TTAKAN»AI.A«> KKYK.IAVfKlJU