Valsblaðið - 11.05.1972, Blaðsíða 59

VALSBLAÐIÐ
57
Það er sæmilega mætt á æfingun-
um og margir nýir drengir mæta á
æfingum. Við erum ánægðir með þjálf-
arann, en Þórarinn Eyþórsson er
þjálfari okkar, óskuðum við eftir að
fá hann og getum því vel við unað.
Eins og ég sagði væri gaman fyrir
Val að vinna íslandsmót í vetur, við
höfum oft komizt í úrslit, en herzlu-
muninn hefur vantað.
Andinn í liðinu er góður, og ég
vona að drengirnir haldi hópinn, því
það voru mér mikil vonbrigði, að
margir af drengjunum, sem voru á
seinna árinu í fyrra, tvístruðust og
týndust. Ég held að það væri rétt
fyrir ráðamenn deildarinnar að ræða
við menn og skýra fyrir þeim hvað
við tekur, og hvetja þá til að halda
áfram, sýna þeim fram á, að þeir
eru milliliður milli meistara- og ann-
arsflokks. Mér er ekki grunlaust um
að þeim fyndist að þeir væru útund-
an og hálf vegalausir í félaginu, og
óttist ef til vill að þeir mundu lenda
í fyrsta flokki, sem lítið er um hugs-
að, og er hálfgerður uppgjafaflokkur.
Mér finnst að breiddin í Val í hand-
knattleik ætti að vera það mikil að
enginn meistaraflokksmaður geti ver-
ið öruggur um sæti sitt, þá ætti Val-
ur góðan fyrsta flokk.
Mér finnst að Handknattleiksdeild-
in ætti að kosta þjálfara á þjálfara-
námskeið, sem HSÍ ætti að gangast
fyrir.
Ennfremur, ef sami maður vinnur
að þjálfun ár eftir ár, að þá ætti að
senda hann á námskeið erlendis.
Oddný
Sigurðardóttir
fyrirliði
3. fl.
Ég byrjaði að iðka handknattleik
fyrir alvöru á s.l. ári og byrjaði að
keppa á því ári líka, og var fyrsti
leikurinn gegn Víking, í Reykjavík-
urmótinu í fyrra. Sá leikur varð okk-
ur vonbrigði. Við vorum ákveðnar í
að vinna, en svo töpuðum við.
Skemmtilegasti leikurinn, sem við
lékum, var við Fylki í Hraðmótinu í
Hafnarfirði í vor. Við byrjuðum að
skora, en þær jafna 1:1. Enn náum
við forustunni og þannig var staðan
í hálfleik 2:1. í síðari hálfleik jafna
þær og komast yfir og það er komið
að leikslokum, en þá fengum við víta-
kast þegar nokkrar sek. voru eftir
og skoraði Anna Margrét úr því, en
ég hefði ekki viljað vera í hennar
sporum. Svo varð að framlengja og
þá skorum við fyrst, og enn jafna þær.
Eins og tveim mín. fyrir leikslok
tekst okkur að skora og taka forust-
una. Þær byrja og fljótlega skjóta
þær á markið, en það fór fyrir utan,
þá náum við boltanum og höldum
honum, og létum þær brjóta á okk-
ur. Ég minnist þess hve fegnar og
ánægðar við vorum, þegar dómarinn
gaf merki um leikslok. En svo var
það í leik við Fylki í íslandsmótinu,
sem við urðum fyrir miklum von-
brigðum. Við vorum alveg öruggar
með að vinna, en svo urðu úrslit þau
að við töpuðum 5:3. Það var eins og
ekkert heppnaðist hjá okkur. Þetta
var líka ergilegt vegna þess að ef við
hefðum unnið leikinn hefðum við kom-
ist í úrslit.
Ég hef alltaf haldið með Val og
svo voru telpur í nágrenni við mig,
sem æfðu með Val og fór ég með
þeim á æfingu og þótti svo gaman að
ég hélt áfram.
Við lékum nokkra æfingaleiki og
meðal þeirra var leikur við Tý frá
Vestmannaeyjum og unnum við með
nokkrum markamun.
Mér finnst félagslífið í okkar flokki
heldur slakt.
Afmælishátíðin var skemmtileg,
annars var ekki um skemmtanir eða
fundi að ræða, nema hvað við höfð-
um einu sinni spilakvöld.
Ég álít að það væri æskilegt að
halda fundi og spjalla um handknatt-
leikinn o. fl. Stúlkurnar búa dreift
um bæinn og jafnvel suður í Kópa-
vogi og því meiri nauðsyn að hittast
og kynnast.
Við höfum ágæta aðstöðu á Hlíð-
arenda, og mér þykir gaman að vera
þar og æfa. Þjálíarar okkar eru Berg-
ljót Davíðsdóttir og Sigurjóna Sig-
urðardóttir og fellur mér vel við þær.
Mér þykir gaman að vera í þessu og
er ákveðin að halda áfram.
Ég er bjartsýn með komandi keppn-
istímabil og vona að árangur verði
sæmilegur.
Jóna I)óra
Karlsdóttir
fyrirliði
2. fl.
Ég var 10 ára þegar ég byrjaði að
leika handknattleik, og þá með Vík-
ingi, en bróðir minn hvatti mig til
þess að fara í Val, en hann (Jón
Karlsson) leikur nú með meistara-
flokki Vals. Ég sé síður en svo eftir
því, að hafa farið að ráðum bróður
míns.
Fyrsti opinberi leikurinn, sem ég
keppti, var gegn Gróttu, og unnum við
þann leik með 15:0, og skoraði eg
þrjú eða fjögur mörk. Þetta var ákaf-
lega spennandi, að vera farin að
keppa, og að byrjunin skyldi verða
stórsigur. Ég játa að það var þægi-
lega skemmtilegt að skora fyrsta
markið, horfa á boltann svífa beina
leið inn í markið!
Margir leikjanna, sem ég hef tekið
þátt í, hafa verið skemmtilegir og
eftirminnilegir, þó ekki hafi verið um
sigur að ræða. Kemur mér þá í hug
leikur okkar við Fram í íslandsmót-
inu í fyrra. Þær komust í 4:1, en okk-
ur tókst að jafna, en jöfnunarmarkið
var dæmt af, og vissi ég aldrei af
hverju það var gert. Við þetta brotn-
aði liðið niður og leiknum lauk með
sigri fram 9:5. Það er ef til vill ljótt
að segja það, en okkur fannst að
dómarinn ætti mesta sök á þessu.
Úrslitaleikurinn við Ármann var
ákaflega jafn og skemmtilegur. Lauk
þeim leik með jafntefli 3:3, og nægði
Ármanni það til þess að vinna mótið.
Við komumst fyrst í 2:0, en það
dugði ekki. Þá má geta úrslitanna í
leiknum við Húsavík í sumar er
leið, þegar við kepptum við FH.
Við áttum að leika við þær okkar
fyrsta leik, og vorum við ákaflega
smeykar við þær. Stafaði það af því
að þær höfðu tekið þátt í móti er-
lendis, í Noregi að ég held, og sigr-
að þar örugglega. Við byrjuðum þó
að skora, og það gaf okkur aukinn
kjark, og svo sáum við fljótlega að
þær voru ekki eins sterkar og við
höfðum gert ráð fyrir og sigruðum
9:2, sem kom sannarlega á óvart.
Andinn í liðinu hefur yfirleitt verið
góður á s.l. ári, og árangur sæmileg-
ur miðað við aldur liðsins, því að það
eru aðeins tvær úr hópnum, sem ganga
upp. Ég er því óneitanlega bjarsýn
með árangurinn í vetur.
Ég lék fyrsta leik minn með meist-
araflokki á íslandsmótinu í Njarðvík
í sumar. Mér fannst það ákaflega
spennandi að vera farin að leika með
þeim ágæta flokki. Ég var svolítið
taugaóstyrk meðan ég var utan við
völlinn, og var að hugsa til þess þeg-
ar ég yrði sett inn á til að taka þátt
í leiknum innan um þessar fullorðnu
stúlkur. En þegar ég var komin inn
á og farin að taka þátt í „hasarnum",
hvarf allur kvíði og hugsunin beind-
ist aðeins að leiknum.
Dálítið var um skemmtifundi í
fyrravetur, en þeir féllu niður í sum-
ar, en verða vonandi teknir upp aft-
ur í vetur. Aðstaðan er líka góð til
slíkrar starfsemi í félagsheimilinu og
ég held að það sé á fáum stöðum eins
gott og hjá Val, þar sem við getum