Valsblaðið - 11.05.1972, Qupperneq 60

58
VALSBLAÐIÐ
alltaf fengið heimilið til að hittast í,
spjalla saman og skemmta okkur.
Eitt er það, sem ég vildi minnast
á varðandi annan flokk stúlkna, og
það er hinn mikli fjöldi sem sækir
æfingar hjá félaginu. I sjálfu sér
er allt gott um það að segja að ung-
ar stúlkur skuli sækja til félagsins.
Nú í haust gengur mikill fjöldi upp
úr þriðja flokki upp í annan flokk,
sem verður til þess, að okkar eini
þjálfari kemst ekki yfir að þjálfa
og kenna hópnum sem valinn er
hverju sinni til keppni, sem sagt verða
of margar á æfingum. Mér finnst því
eðlilegt að unnið verði að því að skipta
flokknum eftir getu og fjölga þjálf-
urunum. Ég er sannfærð um, að það
fengist mikið meiri árangur fyrir
flokkinn ef þessu væri komið svona
fyrir, og með tímanum yrði „breidd“
eða fjöldi góðra eða liðtækra stúlkna
í flokknum.
Ég vona svo að við stöndum okkur
vel í mótum á keppnistímabilinu sem
er að byrja og við eigum að geta það,
ef við stöndum allar saman og æfum
vel.
Körfuknattleikur:
Flosi
Sigurðsson
fyrirliði
4. fl.
Ég held að ég hafi verið 8 eða 9 ára
þegar pabbi fór að spjalla við mig
um það hvort ég ætlaði ekki að fara
að æfa körfuknattleik. Ég fór um
þetta leyti að leika mér mikið með
„minni“-bolta, en þennan bolta gaf
pabbi mér. Ég lék mér mjög mikið
með hann hvar sem ég gat því við
komið. Stundum fór ég með hann í
skólann. Ég horfði á æfingarnar hjá
meistaraflokki og þá fór ég oft að
leika mér við hliðarkörfurnar, og var
þar bara á bolnum og á sokkaleist-
unum.
Síðan fór ég að smala saman
drengjunum, en þetta var dálítið erf-
itt, en það gekk sæmilega, og lékum
við okkur með boltann fína.
En þegar þeir fréttu að KFR ætti
að heita Valur, fór málið að vandast
og það varð svo alvarlegt, að sumir
hættu alveg. Þá varð ég að fara á
stað aftur upp á nýtt og smala drengj-
um og tókst að lokum að ná í álit-
legan hóp, sem síðan hafa haldið
saman.
Nú er það komið svo, að flokkur-
inn er orðinn þó nokkuð sterkur að
mínu viti. Drengirnir mæta vel á æf-
ingar, sérstaklega þó á sunnudögum.
Við höfum ekki enn keppt í fjórða
flokki, en ætlum að taka þátt í fjórða
flokks mótunum í vetur. Við æfum
í Laugarnesskólanum, Álftamýrar-
skólanum og Valshúsinu, einu sinni í
viku á hverjum stað.
Við kepptum í fyrra (s.l. vetur) í
,,minni“-bolta móti og var skemmti-
legasti leikurinn við Fram, en þar
léku í Fram-liðinu piltar og stúlkur,
en það er leyfilegt að blandað sé svona
í sama liði stúlkum og piltum.
Ég hafði mjög gaman af að koma
á skemmtifundi í Valsheimilinu, þar
sem sýndar voru kvikmyndir frá
körfuknattleik. Þangað fórum við með
tertur og kökur og stundum komu
þeir fullorðnu og voru með okkur.
Þetta var afar skemmtilegt.
Ég horfði á alla leiki í körfuknatt-
leiksmótum sem ég gat, og ég fór oft
til að horfa á æfingar hjá flokkun-
um, til þess að læra af þeim og sjá
hvernig þeir æfðu.
Skemmtilegasti leikurinn sem ég
minnist frá síðasta vetri var leikur
Vals og ÍR. Fyrst hafði Valur yfir,
en svo jafnar lR, og svona gekk það
til, og þegar leiknum lauk munaði
aðeins einu stigi, og vann ÍR, en heild-
arstigin voru um 90 ef ég man rétt.
Þetta var mikið fjör.
Ég hef ákaflega gaman af körfu-
knattleiknum. Það þarf mikinn kraft
til að geta náð árangri, maður verð-
ur líka að vera fljótur að hlaupa og
harður í vöm.
Mér mundi þykja betra að hafa
æfingar á öðrum tíma á sunnudögum,
því ég hef gaman af sjónvarpinu á
þeim tíma, en missi alltaf af því.
Torfi
Magnússon
fyrirliði
3. fl.
Ég var 12 ára, þegar ég gekk í
Körfuknattleiksfélag Reykjavíkur og
fór að æfa með því. Það voru fáir
drengir í félaginu á þessum árum og
fór ég því fljótlega að keppa fyrir
félagið. Ég held að ég hafi komið á
aðeins eina æfingu áður en ég keppti
fyrsta leikinn. Þessi leikur var í
Reykjavíkurmóti og töpuðum við hon-
um með aðeins einu stigi.
Ég hef verið með í að vinna nokk-
ur mót. Þegar ég var í 4. flokki unn-
um við Reykjavíkurmót, að mig minn-
ir og svo unnum við íslandsmótið í
fyrra. Annars fór það í mál og ekki
búið að dæma í því. Við drengirnir
skiljum ekki hvers vegna KR-ingarnir
fóru að kæra þann leik.
Mér finnst körfuknattleikurinn
skemmtileg og mjög fjölbreytt íþrótt,
og reynir á hraða í sókn og vörn.
Því miður hafa drengirnir ekki æft
nógu vel undanfarin ár, en það var
þó bezt í fyrra.
Það sem af er haustinu hafa dreng-
irnir ekki mætt nógu vel, og það
þyrftu að koma fleiri á æfingarnar
en verið hefur.
Það þyrfti að vinna að því að f jölga
verulega í þessum flokki svo að við
fáum dálitla breidd.
Ég kann vel við breytinguna, sem
varð þegar KFR varð deild í Val.
Það getur líka verið af því að ég hef
alltaf verið Valsari innra með mér,
og haldið með Val. Mér finnst eins og
að það hafi komið nýtt líf í þetta.
Mér finnst að stjórnin vinni meira
að málunum núna. Mér finnst líka
mikill munur á að nú höfum við
samastað fyrir fundi, sem við höfð-
um ekki áður. Komum þá helzt saman
á verkstæðinu hjá honum Sigurði
Helgasyni, til þess að spjalla um
körfuknattleikinn.
Við komum nokkrum sinnum sam-
an í Valsheimilinu á s.l. vetri og horfð-
um þar á kvikmyndir og spjölluðum
um körfuknattleik. Ég kann yfirleitt
vel við mig á Valssvæðinu og að æfa
í Valshúsinu.
Ég er nokkuð bjartsýnn með vet-
urinn, maður verður að vera það, og
við verðum að vona að okkur takist
að halda titlinum frá í fyrra, a. m. k.
verðum við að gera okkar bezta og
berjast fyrir því. Við höfum líka góð-
an þjálfara, Jóhannes Eðvaldsson,
sem okkur fellur vel við.
Ég vil svo að lokum hvetja félaga
mína í 3. flokki til að stunda æfing-
arnar vel og gera sitt til þess að
körfuknattleiksdeildinni í Val megi
vegna vel í framtíðinni.
Jón I.
Ragnarsson
fyrirliði
2. fl.
Ég byrjaði á því að iðka knatt-
spyrnu hjá Val, þegar ég var 8 ára.
Sótti þá æfingar á Hlíðarenda, en
keppti ekkert á þeim árum. Þegar
ég var 13 ára fluttist ég upp í Ár-
bæjarhverfi og þá var langt að fara