Valsblaðið - 11.05.1972, Síða 63

Valsblaðið - 11.05.1972, Síða 63
VALSBLAÐIÐ 61 Frímann Hclgason: V alsfjölskyldan Eins og að undanförnu höfum við leitað að Valsfjölskyldu þessa árs, og notið til þess stuðnings þjálfara og leiðbeinenda félagsins í hinum ýmsu flokkum. Eftir svolitla leit kom í ljós að aðrar mundu ekki geta skák- að fjölskyldunni á Miklubraut 74, en þar voru þrír synir sem kepptu hver með sínum aldursflokki í knatt- spyrnu. Vonum við að hafa ekki sniðgengið ennþá stærri Valsfjöl- skyldu og ef svo væri biðjum við vel- virðingar á því. Það kom raunar í ljós, þegar bet- ur var að gætt, að Valur átti þar meiri ítök en vitað var þegar nefnd- ir voru hinir þrír ungu menn. Móðir- in var sem sagt fædd í Val! Og fað- irinn mikill aðdáandi Vals frá unga aldri, þótt hann ætti heima í öðru byggðarlagi. Hann var og mikill þátt- takandi í íþróttum á yngri árum og var það knattspyrna og frjálsar íþróttir sem mest heilluðu hann. Þegar við heimsóttum fjölskyld- una var okkur tekið opnum örmum af þeim öllum sjö; því að auk þeirra, sem þegar hefur aðeins verið vikið að, var þar og bróðir sem aðeins hef- ur haft kynni af Val og tekið þátt í æfingum, en ekki leikið í kappleik, en leikur þeim mun meira á hljóð- færi. Lítil lífleg stúlka var þar og, sem fylgdist með öllu. Var hún ekki frá því að verða handknattleiks-stúlka í Val, eða þá að iðka knattspyrnu, því að hún vill ólm fylgjast með bræðr- um sínum á æfingar. Þegar við spjölluðum um Val og knattspyrnuna, leiki sumarsins í öll- um flokkum, kom greinilega fram að mikill áhugi var hjá fjölskyldunni fyrir málefnum Vals og af húsbónd- ans hálfu ekki síður það sem snerti lið Vestmannaeyinga, enda hann það- an ættaður og uppalinn og húsfreyj- an að hálfu leyti. Kvartaði húsbónd- inn sáran yfir þeim erfiðleikum að gera upp við sig, með hvorum hann ætti að halda, þegar Valur og Vest- mannaeyingar léku sem andstæðing- ar. Það var engu líkara en að það hefði tekið hann allan leikinn að gera þetta upp við sig. Leikur þó nokkur grunur á, að Vestmannaeyingar hafi átt „bróðurpartinn“ í honum. Frúin dró enga dul á það, hvorum megin hún stæði þegar þessi lið kepptu, og hefur þar ráðið mestu: Faðirinn og minningarnar frá æskudögum og svo synirnir hennar allir, sem þegar hafa sótt til Vals, keppt fyrir Val og helg- að sig Val með góðum árangri. Við skulum nú heyra hvað þessi ágæta fjölskylda hefur að segja um Val, íþróttirnar og þátttöku sína í þeim og gefum húsbóndanum, Herði Ágústssyni, fyrst orðið: Ég er Vestmannaeyingur, fæddur þar 22. ágúst 1932. Á drengjaaldri stundaði ég allmikið íþróttir, knatt- spyrnu og frjálsar íþróttir. Hallaðist ég helzt að lengri hlaupunum eða: 400 m, 1500 og 3000 m. Árangurinn var víst ekkert sérstakur, en ég hafði gaman af þessu. Ég var mikið í knattspyrnunni líka, lék með Þór, og ég man það, að síðasta árið mitt í þriðja flokki, sem var raunar síðasta keppni mín í knattspyrnu, átti Þór sterkan flokk og það ár unnum við Tý; annars voru Týrararnir yfirleitt heldur harðari. En svo hætti ég í knattspyrnunni. Um þetta leyti kom til Vestmanna- eyja þjálfari, sem flestir íþróttamenn þekkja. Edvald Mikson var hann nefndur. Hleypti hann miklum krafti í íþróttirnar þar og ég og margir fleiri félagar mínir fórum að æfa frjálsar íþróttir og tókum við þetta ákaflega alvarlega. Hann var þarna í ein 3 ár og allan þann tíma lifði maður fyrir þetta. Sem lið í þjálfuninni hlupum við, hvernig sem veður var, frá skól- anum út í Höfða og heim aftur, oft í viku. Við létum búa til sérstakar töskur undir æfingabúningana og þótti fólki nóg um og dró dár að þessu, sagði að við hefðum áhugann í tösk- unni! Ég fór að reyna við spjótkast. Við áttum þá góðan spjótkastara, Adólf Óskarsson, hann hreif okkur strák- ana, en ég hafði ekki það sem til þurfti. Sama var með spretthlaupin, það gekk ekki heldur; en Mikson sagði að ég ætti að leggja fyrir mig langhlaup og tók ég það mjög alvar- lega. Mikson var stórkostlegur þjálfari fyrir okkur þarna í Eyjum og eng- inn slíkur hafði þar áður komið. Hann innleiddi þar körfubolta, sem þá var óþekktur þar. Til Reykjavíkur fluttumst við svo 1963 og síðan hef ég fylgzt með knatt- spyrnunni hér og hef ákaflega gam- an af að horfa á knattspyrnuleiki, sérstaklega leiki við erlend lið, og svo fyrstudeildarleiki. Varðandi syni mína, þá horfi ég á æfingar og leiki þar sem þeir keppa, ef ég hef tíma til þess, annars er ég ekkert að ýta þeim áfram, mér finnst réttast að þeir sjálfir finni hvort þeir vilja vera með eða ekki. Hins vegar er ég ánægður yfir því að þeir eru þátttakendur í íþróttum, og ég held Hilmar, Bjarni og Guðjón Harðarsynir. að ég sjái ekki eins mikið eftir neinu og því, hvað íþróttaiðkun mín var stutt. Ég held að þeir hafi verið sérstak- lega heppnir í Val, því að ég held að Valur sé alveg sérstakt félag, mér virðist að þar sé mikið starf, eða ég lít svo á, eftir að hafa verið þar við- staddur leiki o. fl. Ég vona því, að drengirnir verði sem lengst í Val sem virkir og starf- andi að málefnum félagsins, það er greinilegt að þeir hafa mjög gott af veru sinni þar. — — Næst var það húsmóðirin, sem greindi frá viðhorfum sínum til íþróttanna og Vals, en hún heitir Margrét Guðjónsdóttir. Ég er fædd í Reykjavík, en móðir mín er frá Vestmannaeyjum. Faðir minn er aftur á móti Reykvíkingur og á árunum fyrir og eftir 1930 var hann virkur í Val og keppti fyrir félagið. Hann heitir Guðjón Runólfs- son og er enn áhugasamur um mál- efni Vals. Ég hef nú ekki iðkað mikið íþrótt- ir, en ég hef alla tíð haft mikinn áhuga fyrir þeim, og þá sérstaklega á knattspyrnu. Ég fór oft á völlinn með pabba mínum þegar ég var lítil telpa og þótti gaman. Seinna fór ég í ÍR og æfði svolítið frjálsar iþróttir, ungar stúlkur gerðu dálítið að því á þeim árum, og svo fór ég dálítið á skíði, framundir tvítugt, en þá fluttist ég til Vestmannaeyja og þar er yfirleitt ekki mikið um snjó. Þetta er nú mín íþróttasaga. Ég er mjög ánægð með að mínir drengir skuli iðka knattspyrnu, því að eins og ég sagði hef ég alltaf gam- an að henni og fer að horfa á hana
Síða 1
Síða 2
Síða 3
Síða 4
Síða 5
Síða 6
Síða 7
Síða 8
Síða 9
Síða 10
Síða 11
Síða 12
Síða 13
Síða 14
Síða 15
Síða 16
Síða 17
Síða 18
Síða 19
Síða 20
Síða 21
Síða 22
Síða 23
Síða 24
Síða 25
Síða 26
Síða 27
Síða 28
Síða 29
Síða 30
Síða 31
Síða 32
Síða 33
Síða 34
Síða 35
Síða 36
Síða 37
Síða 38
Síða 39
Síða 40
Síða 41
Síða 42
Síða 43
Síða 44
Síða 45
Síða 46
Síða 47
Síða 48
Síða 49
Síða 50
Síða 51
Síða 52
Síða 53
Síða 54
Síða 55
Síða 56
Síða 57
Síða 58
Síða 59
Síða 60
Síða 61
Síða 62
Síða 63
Síða 64
Síða 65
Síða 66
Síða 67
Síða 68
Síða 69
Síða 70
Síða 71
Síða 72
Síða 73
Síða 74
Síða 75
Síða 76
Síða 77
Síða 78
Síða 79
Síða 80
Síða 81
Síða 82
Síða 83
Síða 84
Síða 85
Síða 86
Síða 87
Síða 88

x

Valsblaðið

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Valsblaðið
https://timarit.is/publication/399

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.