Valsblaðið - 11.05.1972, Qupperneq 64

62
VALSBLAÐIÐ
Margrét Guðjónsdóttir, Fanney Harðardóttir, Ágúst Harðarson, Hilmar Harðarson,
Hiirður Ágústsson, Guðjón Harðarson og Bjarni Harðarson.
þegar ég get. Ég hef þó tafizt frá
því, þegar börnunum hefur fjölgað.
Mér finnst það hafa verið mikil
heppni fyrir börnin að við skyldum
eiga heima svona stutt frá æfinga-
svæði Vals, og mér persónulega féll
það vel að þeir skyldu ílendast ein-
mitt í Val. Ég veit líka að þeir eru
þar hjá góðum mönnum og svo veit
ég það, að drengir á þessum aldri
hafa gott af því að vera í þannig
leik í góðu félagi, það hafi góð áhrif
á alla unglinga að lenda í slíkum
félagsskap. Mér þykir líka svo gott
að vita af þeim þarna, þar er ég ör-
ugg með þá.
Ég fylgist með því hvernig leikir
fara og gleðst þegar þeir vinna og
þó þeir tapi, segi ég ekkert, því að
þá segja þeir að hinir hafi verið betri
og þá er ekkert við tapinu að segja,
og einhverjir verða að tapa.
Ég hvet þá til að fara á æfingar
og stunda þær vel og sinna því sem
þeir eiga að gera hjá Val. Mér finnst
það svo sjálfsagt, að þeir séu í íþrótt-
um og áhuga hafa þeir haft fyrir
þeim frá því að þeir voru litlir.
Eins og ég sagði áðan hef ég gam-
an af því, þegar þeir sigra í leikjum,
en ég held að ég hafi aldrei verið
eins ánægð og jafnvel upp með mér,
þegar Bjarni kom heim sem Islands-
meistari, og fór ég að horfa á þann
leik, því að það voru Vestmannaey-
ingar og Valur sem voru í úrslitum.
Þá kom Valsmaðurinn upp í mér og
lét það óspart í ljós, en Hörður sagði
ekkert. Hann var nú ánægður — held
ég. — Þetta var nú hans sonur, en
hins vegar synir vina og frænda frá
hans kæru heimaslóðum!
Ég vil svo að lokum endurtaka það
sem ég sagði áðan, að ég er mjög
fegin að þeir skuli vera virkir hjá
Val og ég vona, að þeir haldi því
áfram. Ég er þakklát Val fyrir að
hafa gefið þeim þetta tækifæri, því
mér finnst allur aðbúnaður þarna nið-
urfrá vera svo góður, vellir og
íþróttahús. Mér finnst líka að þeir
séu alltaf að vinna að því að bæta
aðstöðuna, gera þetta betra fyrir fé-
lagana og vona ég, að það gangi sem
bezt hjá þeim. —•—•
Guðjón Harðarson, 18 ára, sem er
elztur þeirra bræðrá hafði þetta að
segja um veru sína í Val:
Strax þegar ég kom hingað með
foreldrum mínum frá Vestmannaeyj-
um, fór ég að venja komur mínar á
Valssvæðið, en það var 1965. Ég man
að það var á sunnudegi, sem ég fór
fyrst niður á Hlíðarenda og ég fékk
strax að vera með. Drengirnir hvöttu
mig til að koma aftur og það þurfti
víst ekki að suða lengi í mér með
það. Æfði ég svo með þeim og þegar
farið var aö velja í lið, var ég valinn
og lenti í A-liðinu. Þetta gekk vel,
við unnum alla leikina og urðum ís-
landsmeistarar það ár.
Ég man alltaf þegar valið var í
fyrsta leikinn, maður beið í miklu
ofvæni og svo eftir að vita hvernig
maður stæði sig, en þetta fór allt vel,
ég var ekki settur út.
Úrslitaleikurinn við KR var líka
spennandi og ég held, að við höfum
orðið að keppa tvisvar og unnum svo
2:1. Þetta var síðara árið mitt í 5. fl.
Næstu tvö sumrin var ég í sveit
og missti þannig af fjórða flokki og
var það heldur leiðinlegt.
I þriðja flokki hélt ég svo áfram
og var ég með í að vinna Reykja-
víkurmót fyrra árið og Haustmót síð-
ara árið. Síðan færðist ég upp í ann-
an flokk og var þar í B-riðli og unn-
um við Haustmót og Reykjavíkurmót
og svo núna í ár erum við búnir að
vinna Reykjavíkurmót og Miðsumars-
mót.
Það var skemmtilegur sigur, því
að við höfðum alltaf tapað fyrir Fram
þar til í þessum síðasta leik.
Við getum því vel við unað árangr-
inum í sumar, en mér finnst hann
ekki nógu góður hjá A-liðinu og veld-
ur því vafalaust ásókn meistaraflokks
í annars flokks mennina, sem raunar
kemur líka niður á B-liðinu, en það
mál þyrfti að athuga betur.
Ég hef alltaf gaman af að vera á
Valssvæðinu, og var þar nær öllum
stundum þegar ég var yngri, en nú
þegar maður er farinn að vinna hefur
maður ekki eins mikinn tíma til að
vera þar. Sambandið á milli okkar
drengjanna er mjög gott, enda verið
lengi saman og félagsandinn í bezta
lagi. Ég hef því hugsað mér að halda
þessu áfram eins lengi og ég get.
Ég er einn þeirra sem hef gaman
af að koma á fundi og sjá kvikmyndir
og spjalla um knattspyrnu, og mér
virðist sem margir drengjanna vilji
að til slíkra funda sé stofnað, en það
kemur að því að þetta verði fastur
liður í starfsemi flokkanna.
Mér hefur alltaf þótt gaman að
keppa og á yfirleitt góðar minningar
frá leikjunum. Þó er það einn, sem er
mér sérstaklega eftirminnilegur.
Þetta var leikur við Fram, í þriðja fl.
A. Reykjavíkurmót. Urðum við að
vinna þann leik til þess að komast í
úrslit.
Drengirnir í Fram voru yfirleitt
líkamlega stærri en við, en við ætluð-
um ekki að gefa okkur, þó að þeir
yrðu harðir við okkur.
í leikhléi var staðan 1:0 þeim í vil.
Þegar fór að líða á leikinn fóru átök-
in að harðna, svo að við lá áflogum.
Dómarinn var farinn að gefa mönn-
um áminningar og vísa mönnum af
leikvelli. Svo kom að því að við kom-
umst yfir og leikar stóðu 2:1 okkur
í vil. Þá fór allt í bál og brand og
mátti þar sjá hvar 5 eða 6 menn voru
komnir í handalögmál. Þustu þá
þjálfarar liðanna inn á til að stilla
til friðar! Meistaraflokkur Vals var
þar ekki langt frá á æfingu og komu
þeir á vettvang til að fylgjast með
því sem var að gerast og löttu okk-
ur ekki til átakanna! Þegar leik lauk
höltruðu menn útaf vellinum eftir
spörk og pústra. Aðrir voru með blá
augu og skeinur. Við unnum leikinn
2:1.
Þetta er nú ekki fallegt til að segja
frá, en þetta gerðist og vonandi kem-
ur svona lagað ekki fyrir aftur.
Vil svo að lokum endurtaka það,
að mér fellur vel hjá Val, og ætla
að halda áfram og reyna að komast
í lið, og auðvitað að reyna að komast
lengra og lengra.