Valsblaðið - 11.05.1972, Page 65

VALSBLAÐIÐ
63
Bjarni Harðarson, 14 ára, í miðið
þeirra keppnismanna heimilisins.
Hann hafði þetta að segja:
Þegar ég var 10 ára gamall gekk
ég í Val og fór þá strax að æfa með
félaginu og þótti gaman. Ég fór fljótt
að keppa með C-liðinu í fimmta flokki.
Fyrsti leikurinn minn var við KR,
og unnum við 1:0. Ég var nú anzi
taugaóstyrkur fyrir leikinn, en það
lagaðist. Næsti leikur, sem ég lék, var
með B-liðinu í fimmta flokki. Á þess-
um árum var ég alltaf yngstur og
minnstur af drengjunum, svo að þetta
var dálítið erfitt. Næsta ár fór ég svo
í A-liðið og var með því eftir það
þangað til ég fluttist upp í fjórða
flokk. Meðan ég var í þessum flokki
er mér minnisstæður leikur, sem við
lékum í Vestmannaeyjum í íslands-
móti, því að hann var þýðingarmikill
fyrir okkur, við þurftum að vinna til
að komast í úrslit og ef við hefðum
unnið hann hefðum við verið nokkuð
öruggir með að vinna mótið. Mér
fannst við vera betri aðilinn og skor-
uðum mark, en þá fór dómarinn að
dæma einkennilega eða þannig, að við
skyldum ekkert í dómunum. Dæmdi á
okkur víti, sem þeir jöfnuðu úr. Ekki
nóg með það, menn, sem tóku tím-
ann, sögðu að hann hefði látið leik-
inn standa mörgum mínútum lengur
en tilskilið er, eða að því er virtist
þar til þeir höfðu skorað. Þetta vor-
um við óánægðir með.
Þegar ég kom í fjórða flokk var ég
látinn leika með A-liðinu. Lék svo síð-
ar með B-liði. í sumar lék ég svo með
A-liðinu, og þar var úrslitaleikurinn
í Islandsmótinu skemmtilegastur, en
hann fór fram á Melavellinum. Þetta
var leikur við KR-inga, sem höfðu
unnið tvö ár í röð, svo að við urðum
að standa okkur og það tókst, því að
við unnum 4:2. Þeir voru leiðir yfir
þessu og bakvörðurinn mín megin gat
ekki stillt sig og varð ég fyrir barð-
inu á honum. Það var gaman og spenn-
andi að ganga útaf í þessum leik sem
sigurvegari.
Eina ferðin, sem við fórum í sum-
ar, var þegar við lékum við Sandgerð-
inga í íslandsmótinu. Svo fórum við
til Laugarvatns í æfingabúðirnar þar,
og þótti mér það skemmtilegt og vildi
fara þangað aftur. Annars þykir mér
skemmtilegt að vera með drengjunum
á Valssvæðinu, það er svo góður andi
á milli okkar í flokknum. Jú, mig
dreymir um það að halda áfram, kom-
ast í lið á hverju ári, og þá helzt bezta
liðið, og dreymir ekki alla um það
að komast einhverntíma í meistara-
flokk.
Hilmar Harðarson, 11 ára, yngstur
þeirra bræðra, var síðastur þessarar
ágætu fjölskyldu, sem ræðir við okk-
ur að þessu sinni og segist honum frá
á þessa leið:
Ég þekkti dreng hér rétt hjá, sem
var í Val og byrjaði að fara með hon-
um á æfingar. Svo fór hann í C-lið
og fór ég með honum að horfa á æf-
ingu og þá fékk ég að vera með.
Næsta dag á eftir fékk ég að keppa.
Ég man nú vel eftir fyrsta kappleikn-
um, sem ég tók þátt í, það var á móti
KR, og við unnum þann leik 2:1. Mér
gekk bara vel í þeim leik, svo að ég
hélt áfram í C-liðinu og var þá á
„kanti“. I sumar var ég innherji og
í úrslitaleiknum síðast var ég fram-
vörður.
Jú, ég hef skorað nokkur mörk.
Þegar ég skoraði fyrsta markið var ég
voða æstur, það var á móti Víkingi,
minnir mig. Þá stend ég við vítateig,
þegar boltinn kemur til mín, gat ég
varla sparkað, en loksins gat ég pot-
að í poltann og hann veltur inn yfir
línuna. I íslandsmótinu hef ég, að mig
minnir, skorað 8 mörk.
Fríiu an n Helfiuson:
Það þarf vafalaust ekki að kynna
þennan hóp fyrir lesendum Valsblaðs-
ins, við höfum gert það í tveimur síð-
ustu blöðum, en ef það kynni að vera
einhver sem ekki vissi deili á þessum
„ekkjum“ er rétt að skýra það svo-
lítið nánar. Þetta eru konurnar sem
svo langtímum saman eru mannlaus-
ar, vegna þess að eiginmennirnir eru
oft í löngum ferðalögum og keppni
Mér finnst gaman að leika mér á
Hlíðarenda með drengjunum og mér
finnst að þar muni ég vera eins lengi
og ég hef áhuga fyrir fótbolta, sem
ég vona að verði lengi. Ég fylgist svo-
lítið með bræðrum mínum, en Bjarni
keppir oftast um sama leyti og ég,
en ég horfi á Guðjón á æfingum og
mér fellur illa ef hann gerir skissur,
en það gerist nú ekki svo oft.
Þetta hefur allt gengið vei. I fyrra
vorum við íslandsmeistarar i 5. fl. A.
Þó var það ekki gott, þegar við töp-
uðum 8:2 fyrir Þrótti, það var leið-
inlegt. Við bættum nú fyrir það árið
eftir með því að vinna Þrótt 8:3 og
það var nú ekki eins leiðinlegt.
I fyrra æfði ég allar greinar í Val
nema skíðin. Hætti svo við körfuna,
en held nú áfram með fótboltann og
handboltann, en mér finnst fótboltinn
skemmtilegri. Annars finnst mér
þetta allt afar skemmtilegt.
við aðra eiginmenn hingað og þangað
um landið. Þetta eru konurnar sem
sitja einar heima sumarkvöldin löng
og björt, á meðan eiginmennirnir
hlaupa löðursveittir (eða a. m. k. eiga
að vera það) um völl félagsins til
þess að búa sig undir næstu keppni.
Þetta eru konurnar sem taka á
móti mönnum sínum og gleðjast með
þeim þegar vel gengur, en lesa þeim
Frá vinstri: Jóhanna B. Hanksdóttir, Margrét Steingrímsdóttir, Ragnheiður Lárus-
dóttir, Sigrún Gunnarsdóttir, Birna Óskarsdóttir, Þuríður Sölvadóttir, Ingibjörg
Jónsdóttir, Frímann Helgason. — Á myndina vantar Helgu Hafsteinsdóttir og
Ester Magnúsdóttur.
aldrei stœltari en nú
55Valsekkjurnar“