Valsblaðið - 11.05.1972, Síða 72

70
VALSBLAÐIÐ
liinar fljörnttson:
Björn Halldórsson, minningarorÖ
Það má öllum ljóst vera, að á þeim
sex áratugum, sem liðnir eru frá
stofnun Vals, hefur hann átt á að
skipa mörgum djörfum og dugmikl-
um félaga bæði í leik og starfi. Marg-
ir þessara vina vorra, sem settu sinn
svip á félagið og störf þess á liðnum
áratugum, eru horfnir yfir „móðuna
miklu“. En þrátt fyrir að svo er, á
Valur því láni að fagna að eiga enn
í sínum hópi ýmsa þá sem fremstir
stóðu í fylkingu frumbýlingsáranna
og mörkuðu framtíðarstefnuna.
En á bak einum þeirra, sem í þeim
hópi var, höfum við á árinu orðið að
sjá. Er það Björn Halldórsson letur-
grafari, þjóðkunnur af list sinni og
þúsund þjala smiður. Björn Halldórs-
son var fæddur í Reykjavík hinn 8.
desember 1907. Hér ól hann aldur
sinn og hér var hið margþætta starfs-
svið hans, bæði að því er tók til list-
greinar hans og félagsmála.
Snemma á árum hneigðist hann til
útilífs og íþróttastarfs og ungur tók
hann sér stöðu undir fána Vals, og
undir því merki stóð hann óskeikull
til aldurstilastundar. Með Birni Hall-
dórssyni eignaðist Valur einn sinna
dyggu og einlægu félaga. Með hon-
um og Val skildu aldrei leiðir. Vér
hinir eldri félagar Vals höfum margs
að minnast frá samstarfinu við Björn
Halldórsson, innan Vals. Allar eru
þær minningar bjartar og fagrar.
Hversu oft hreif hann okkur ekki með
bjartsýni sinni, fjöri og einlægni.
Hvar sem hann bar að, á fundum
vorum, á æfingum eða í leik, alls
staðar var hann hrókur alls fagnaðar
og bjartsýnismaður. Hann hafði svo
undravert lag á því að gera öllum
glatt í skapi og láta okkur sjá hina
björtu hlið hvers tilviks, hversu sem
stríðið þá og þá var blandið.
Björn var, eins og fyrr segir, let-
urgrafari. Skemmtilegustu stundir
mínar, sagði hann eitt sinn, á því
sviði, er að fá tækifæri til að grafa
á sigurverðlaun Vals. Og aldrei fannst
honum hann fá nóg af slíku starfi.
Á 60 ára afmæli Vals var Björn
sæmdur silfurmerki félagsins í hófi
að Hlíðarenda hinn 11. maí s.l., á
stofndegi Vals. Þessi viðurkenning
félagsins, við hátíðlegt tækifæri,
gladdi Björn innilega, það hef ég fyrir
satt. Og ræðan sem hann hélt við
þetta tækifæri bar vitni um sama
eldmóðinn og einlægnina í garð Vals
og jafnan áður.
Vér Valsmenn kveðjum hér góðan
dreng og einlægan félaga og vin og
minnumst þess með skáldinu sem
sagði:
Endurminningin merlar æ
í mánasilfri hvað sem var,
yfir hið liðna bregður blæ
bliknandi fjarlægðar,
gleðina jafnar, sefar sorg.
Valur sendir konu Björns, frú Guð-
finnu Guðmundsdóttur og börnum
þeirra og öðrum aðstandendum ein-
lægar samúðarkveðjur.
Intfitnai• ff. Jóhunnsson:
Séra Friðrik FriÖriksson?
dr. theol. F. 25. maí
1868 — D. 9. marz 1961
Á þessi ári eru 100 ár liðin frá
fæðingu séra Friðriks, en liann
varð 93 ára gamall. Ekki leikur
það á tveim tungum að séra Frið-
rik er mikilhæfasti og snjallasti
æskulýðsleiðtogi sem þjóð vor
hefur eignazt.
Friðrik Friðriksson var fæddur að
Hálsi í Svarfaðardal, sonur hjónanna
Friðriks Friðrikssonar smiðs og Guð-
rúnar Pálsdóttur. Faðirinn dó, þegar
drengurinn var 11 ára og ólst hann
síðan upp hjá móður sinni, sem var
sannkristin kona, er mótaði allt líf
drengsins, að sögn hans sjálfs. Frið-
rik varð stúdent 1893, sigldi til Hafn-
arháskóla sama ár, tók þar heim-
spekipróf 1894, byrjaði að lesa lækn-
isfræði og málfræði, en síðar guð-
fræði. Fór heim til íslands 1897 og
tók próf í guðfræði frá Prestaskóla
íslands árið 1900 og var vígður til
prests sama ár að Holdsveikraspít-
alanum í Laugarnesi. Hann stundaði
síðan prestsstörf í nokkur ár í Reykja-
vík og grennd.
En prestsstarfið varð ekki aðal-
lífsstarf séra Friðriks. Guð leiddi
hann að öðru starfi. Á námsárum
sínum í Kaupmannahöfn kynntist
hann kristilegu starfi meðal ung-
menna og vann fyrir K.F.U.M. borg-
arinnar 2 ár. Árið 1907 stofnaði hann
svo K.F.U.M. hér í Reykjavík og varð
síðan framkvæmdastjóri þess og aðal-
leiðtogi til æviloka, áhrifamesti og
ástsælasti ungmennaleiðtogi, sem Is-
land hefur átt. Hann skildi drengina
sína og þeir dáðu hann og elskuðu.
Einn þeirra, Guðni Þórðarson, segir
í minningargrein:
„Ég þori að fullyrða, að þeir
(drengir séra Friðriks) eru allir meiri
og betri menn en þeir annars hefðu
orðið“.
Um starf séra Fr. Fr. segir sami
höfundur:
„Einn veigamesti þátturinn í ung-
lingastarfi séra Friðriks var stofnun
sumarbúðanna í Vatnaskógi og Kald-
árseli. Þar dvaldi hann löngum á
sumrin meðal glaðra hópa drengja
og var hinn ljúfi leiðtogi, fylgdist
með og var foringi í leikjum, starfi
og söng. Og saman við leiki og söng
fléttaðist alvara lífsins, ástin til guðs
og ættjarðarinnar. Þannig tókst hon-
um með persónulegum töfrum sínum
að leiða unga menn til þeirrar lífs-
hamingju, sem ein getur sanna gleði
veitt“.