Valsblaðið - 11.05.1972, Side 75

VALSBLAÐIÐ
73
Ég skrifa oftast niður úrslit leikja,
sem ég sé, til þess að geta fylgzt með
gangi mótanna.
Til að byrja með horfði ég aðeins
á knattspyrnuleiki, en 1963 byrjaði
ég að horfa á handknattleikinn í
meistaraflokki, og minnist ég þaðan
úr kvennaflokki þeirra Sigríðar Sig-
urðardóttur og systranna Sigrúnar
og Bjargar Guðmundsdætra, og ekki
má gleyma henni Ragnheiði Lárus-
dóttur. Ég horfi mikið á leik hjá yngri
flokkunum og hef gaman af því.
Hvaða félög eru þér hugstæðust?
Ég er nú ekki skráður í neitt félag,
en ég held mest með Val, af því að
systir mín gerði það. Hinar systur
mínar héldu alltaf með KR til þess
að vera á móti okkur, en við létum
það ekkert á okkur fá. Einhverntíma
var Kjartan bróðir minn í KR, en
það breytti engu. Faðir minn var aft-
ur á móti í ÍR og Ármanni í fimleik-
um og glímu. Um tíma hélt ég mikið
með Fram, og svo Akranesi.
Hvort finnst þér meira gaman að
handknattleik eða knattspyrnu?
Ég hef gaman af öllu sem við
kemur íþróttum, horfði t. d. mikið
á körfuknattleik, þar átti ég góðan
kunningja, Þórir að nafni, og ekki
má ég gleyma honum Sigurði M.
Helgasyni, sem minnir mann á risa.
Yfirleitt hef ég mest gaman af
flokkaleikjum. Þó horfði ég mikið á
frjálsar íþróttir þegar Finnbjörn Þor-
valdsson, Clausen-bræður, Torfi Bryn-
geirsson og Guðmundur Lárusson
voru upp á sitt bezta, o. fl. o. fl. Það
var fyrst nú í ár, sem ég byrjaði að
horfa á badmintonmót og hef mjög
gaman af því, og sérstaklega hef
ég gaman af að fylgjast með Haraldi
Kornelíussyni.
Nei, ég spái aldrei um leiki eða
úrslit móta, ég bíð bara rólegur, þetta
kemur allt á sínum tíma. Ég geri nú
ráð fyrir að ég haldi áfram að sækja
þessa leiki, meðan það er mín aðal-
skemmtun. Stundum fer ég þó í kvik-
myndahús, þó því aðeins að enginn
stórleikur sé það kvöldið. Ég hef einn-
ig gaman af að horfa á sjónvarp.
Hefur þú oft fengið boðskort á
leiki eða mót?
Það er lítið um það, þó man ég
að Guðmundur Frímannsson bauð
mér á leik og Þórarinn Eyþórsson í
Höllina og voru það fyrstu mennirnir.
Ég veit ekki af hverju þeir gerðu
það. Þórarinn sagði við mig: „Þú
ert mikill áhugamaður, Baldur“.
Ef þú nú rennir huganum yfir
þessa leiki, sem þú hefur séð í karla-
og kvennaflokki í knattspyrnu og
handknattleik, hverjir verða þá eftir-
minnilegastir ?
Síðari leikur Vals við Keflavík, þeg-
ar þau börðust í úrslitum um bikar-
inn. Leikurinn var allur tvísýnn, en
þó sérstaklega í lokin, þegar dæmd
var vítaspyrna í leikslok. Sigurður
Albertsson tók spyrnuna, en nafni
hans Dagsson var í marki Vals, og
honum tókst að lyfta boltanum yfir
slána og bjarga og réði það úrslit-
um og urðu þá mikil fagnaðarlæti
á vellinum og var ákaft kallað í mig
eins og ég ætti einhvern þátt í þessu!
í handknattleiknum er mér minnis-
stæðast þegar Ólafur Jónsson skoraði
úrslitamarkið á Reykjavíkurmótinu
við Fram fyrir tveimur árum, að mig
minnir. Þá var mikið fagnað og leik-
menn veifuðu upp í stúkuna og þar
I'VíiiKinn HvUjason:
Sennilega munu fáir hinna yngri
Valsmanna vita, að Haukar eru
sprottnir upp úr sama farvegi og Val-
ur, en það voru einmitt 13 drengir
á fermingaraldri, sem þá voru inn-
an KFUM í Hafnarfirði, sem stofn-
uðu Hauka, og til að undirstrika
skyldleikann má geta þess, að það
var séra Friðrik Friðriksson sem gaf
þessu unga íþróttafélagi nafn.
Er ekki að efa, að séra Friðrik
hefur haft nafn Vals í huga, þegar
hann leitaði að nafni á hið nýja félag.
Á fyrstu árunum eftir stofnunina,
sem var 12. apríl 1931, var oft tal-
að um Hauka sem ,,Litla-bróðir“, og
þá Val sem „stóra bróðir“. Var á þeim
árum mikil samvinna milli félaganna,
t. d. í handknattleik, og eiga báðir,
eða þeir menn sem þá störfuðu í félög-
unum, margar góðar endurminningar
frá þeim árum. Því miður hefur þetta
gliðnað um of í sundur og sambandið
ekki eins náið og ætti að vera á milli
„bræðra“.
í gömlu afmælisblaði, sem Haukar
gáfu út, er minnzt á þetta samband
Vals og Hauka á þessa leið:
„Okkur, sem þá vorum í félaginu,
er það vel minnisstætt frá þessu fyrsta
ári þess, að á skemmtun, er það hélt,
komu nokkrir félagar úr Val í Reykja-
vík og færðu Haukum að gjöf 25 krón-
ur. Þótti okkur þetta mikið fé, sem og
var í þá daga“.
Fyrstu íþróttaiðkanir hjá Haukum
voru hlaup, en skammt var þess að
bíða, að þeir færu að iðka knattspyrnu
og halda uppi reglulegum æfingum í
þeirri grein. Þetta voru djarfhuga
ungir menn, sem þegar á öðrum fundi
sínum ákváðu, að hafa sinn eigin
völl. „þótt annar völlur væri suður
á Hvaleyrarholti“. Skyldi hann vera
við Hraunsholt, og þetta voru meira
en orðin tóm, um haustið var hann
formlega vígður og tekinn til notk-
unar!
Handknattleik, sem Haukar eru
var ákaft veifað á móti, og þetta var
ein allsherjargleði.
Þá er mér eftirminnilegur úrslita-
leikurinn í kvennaflokki, þegar Valur
endurheimti Islandsbikarinn í fyrra.
Þá veifuðu þær til okkar upp í stúk-
una og við klöppuðum öll, sem svar
til þeirra og þakkir fyrir frammi-
stöðuna, þetta var mikið fjör, og
skemmtilegt.
Er eitthvað sem þú vildir segja
svona að lokum?
Aðeins það, að ég óska öllum Vals-
mönnum gæfu og gengis í framtíð-
inni.
Garðar Halldórsson, form. Hauka.
kunnastir fyrir núna, byrjuðu þeir
að æfa 1932.
Til að byrja með gat ekki hver sem
var komizt í félagið, og munu sumir
hafa álitið, að með þessu væri félag-
inu heldur þröngur stakkur skorinn,
og um vorið 1932 var samþykkt á
fundi að bæta 11 mönnum við. Var
þetta mikið lán fyrir Hauka, því að
meðal þessara 11 manna var ungur
áhugasamur piltur, sem átti eftir að
verða mikill foringi og leiðtogi þeirra
um langan tíma, en það var Hermann
Guðmundsson, núverandi fram-
kvæmdstjóri ÍSÍ.
Ekki skorti þá verkefnin þessa ungu
menn. Eitt fyrsta verk Hermanns,
eftir að hann var kjörinn formaður
1933, var að efna til fjölmenns félags-
fundar og reyna að vekja almennan
áhuga bæjarbúa á íþróttum, og hvaða
ráðum ætti að beita. Samþykkt var
að gefa út prentað mánaðarblað, sem
hlaut nafnið Haukar og var borið i
hvert hús ókeypis!
Verkefni blaðsins átti að vera, í
fyrsta lagi: Að vekja almennan áhuga
bæjarbúa fyrir íþróttum. í annan stað
Haukar í Hafnarfiröi, fjörtíu ára