Almanak Ólafs S. Thorgeirssonar - 01.01.1903, Síða 59

37
En þeim var sagt, aö niður að Winnipeg-vatni
hefðu engispretturnar aldrei komið og þar mundi ó-
hultur griðastaður fyrir þeim. Fengu þeir sér stóran
bát (York-bát), fararnesti, tjöld og þrjá kynblendinga
til fylgdar. í besta leiði héldu þeir langt norður á
vatn. Skoðuðu sig um við Drunken River og Sandy
Bar og upp með White Mud River, sem þeir nú köll-
uðu Islendingafljót. Leist þeim allvel á landið, ekki
síst engjarnar grösugu með fram íslendingafljóti.
Líka var vatnið fult af fiski og sýndist þeim því þarna
björgulegt, og engar voru þar engisprettur. Héldu
þeir þá aftur áleiðis til Winnipeg og sigldu alla leið til
Selkirk, Senda þeir nú stjórninni símrit og biðja
hana um landspilduna alla með fram vatninu, strand-
lengjuna frá landamærunum (Boundary Line) og norð-
ur á Hverfisteinsnes (Grindstone Point), I yí toivnship
(hreppa) á breidd og ey þá úti í vatninu, sem Mikley
nefnist. Þetta land alt var þá í hinu svonefnda norð-
vestur héraði (North West Territory). Svar kom frá
stjórninni samdægurs um, að hið umbeðna svæði væri
afmarkað íslendingum. Kom þeim félögum saman um,
að þeir Mr. Taylor, Sigtr. Jónasson og Einar Jónasson
færu austur og töluðu við stjórnina. Einnig kom
þeim saman um, að Sigtryggur Jónasson skyldi sendur
til íslands til að leiðbeina þeim, sem nú vildu fara af
landi burt og taka sér bólfestu í þessu nýja landnámi.
En aftur skyldi John Taylor sjá um, að það íslenskt
fólk, sem austur frá væri, kæmist vestur um haustið,
áður vetur gengi í garð og vötn frysu.
Hinir þrír, Skafti Arason, Kristján Jónsson og
Sigurður Kristófersson, fóru tafarlaust til Selkirk og
fengu sér járnbrautarvinnu. Kaupgjaldið var 2 dalir
(dollars) á dag. Þeir Skafti og Sigurður voru þar tvo
mánuði. Þá kom hópurinn að austan. Fóru þeir þá
að hjálpa þeim, sem að austan komu, til þess að kom-
ast ofan til Nýja Islands. Þangað var komið i. eða
2. dag nóvembermánaðar. Þrem dögum síðar lagðist
ís á vatnið og veturinn skall á með frosti og snjó.