Afturelding - 01.03.1968, Blaðsíða 5

Frank Mangs
svarar
SPURNING: Ég er liarmiþrunginn, óhamingju-
samur, fráfallinn maður. Ég er orðinn þreyttur á
lífinu, þreyttur á sjálfum mér. Einskis hef ég iðr-
ast eins biturlega í lífinu og þess, að ég skylrli
yfirgefa Guð. Ég hef enga ró — hvorki nótt né
dag. Ég er alls staðar heimilislaus, bæði meða.l
heimsins fólks og lifandi trúaðs fólks. Heitast af
öllu þrái ég það, að mega koma aftur til Guðs,
en mér finnst það vera alveg ómögulegt. — Hvað
á ég að gera?
Óhamingjusamur fráfallinn maður.
SVAR: Fyrst af öllu vil ég segja það, að þú átt
mína dýpstu hluttekningu. Enginn einn hópur
manna er til í heiminum, sem ég hef eins djúpa
samúð með, sem hinum fráföllnu. Mér finnst ég
skynja óhamingju þeirra betur en nokkurra ann-
arra manna. Það hlýtur að vera skelfilegt að minn-
ast þess, að hafa átt Iifandi samband við Guð
himinsins, og samtímis að vita það, að sambandið
er rofið, og viðkomandi hefur ekki styrk til að trúa
því, að hann geti komizt í samband við Guð á ný.
En ég vil segja þér frá nokkru öðru, það er
frá því, að það er til frelsari, sem hefur dýpri
samúð með þér en nokkur maður. Strax í Gamla
testamentinu segir Guð fyrir munn spámannsins:
„Hverfið aftur þér fráföllnu, og ég vil lækna frá-
hvarfssvndir yðar.“
Skyldi þá ekki miskunn Guðs vera eins mikil,
eftir að kross Krists var reistur á Golgata og Jesús
dó til þess að friðþægja og frelsa fallinn heim?
Ég trúi því, að jafnvel Júdas, svikarinn, hefði
fengið fyrirgefningu og uppreisn, ef hann með iðr-
andi hjarta hefði flýtt sér til Golgata og varpað
sér niður við Jesú kross. Guð hefur sagt, að „blóð-
rauðar syndir skyldu verða hvítar sem mjöll.“
Guði sé lof, að fráfall þitt, vinur minn, hefur
í engu breytt eðli Guðs. Hann elskar þig jafnheitt
í dag og hann gerði þann tíma, sem þú gekkst í
samfélagi við hann, og gazt hrærður af þakklæti
litið í ásýnd lians og lofað hann fyrir fullvissu
hjálpræðisins. Þyngsta óhamingja þín er ekki frá-
fall þitt. Nei, það versta er, að þú þorir ekki að
gefa þig frelsara þínum á nýjan leik.
Þakkaðu Guði fyrir óróleikann, sem býr í hjarta
þínu. Hann er sönnun þess, að Guðs Heilagi Andi
hefur ekki yfirgefið þig. Þakkaðu Guði fvrir það,
að þú getur ekki haldið áfram í syndinni með ró-
lega samvizku. Þetta er sönnun fyrir því, að þú
ert ekki forhertur. Þakkaðu Guði fyrir það, að
þú finnur, að þú átt ekki heima með hinum
ófrelsuðu, því að það sýnir þér, að þú tilheyrir
ekki þeiin liópi manna. Ef þú aðeins i hlýðni og
trú vogar að gefa þig algerlega á vald frelsara þín-
um, þá mun allt verða gott aftur. Gott væri, ef þú
þekktir lifandi trúaðan mann í umhverfi þínu, þá
gætir þú gengið til hans og liann mundi vilja leið-
beina þér og biðja með þér. Guð notar oft menn,
sem verkfæri sín, til að leiða verk sitt til sigurs í
lífi annarra manna. I öllu falli, flýttu þér að gef-
ast Guði að nýju.
5