Afturelding - 01.03.1968, Blaðsíða 46

meö
Dagurinn
„Yfirvöldin skipa þér að koma til fjallamusteris-
ins undir eins. Þau hafa leigt 20 menn til þess að
gera við musterið og mála skurðgoðin. Þér er, í
nafni laganna, skipað að taka þátt í því.“
Sá, sem sagði þessi orð, var Kínverji, klæddur
hermannabúningi. Hann stóð frammi fyrir hug-
djörfum, ungum manni, Chí að nafni, sem var að
gæta sauða, og var með örvabogann sinn á herð-
um sér.
„Ég get ómögulega gert það,“ svaraði hinn
ákveðið. „Ég trúi ekki framar á þessi skurðgoð, og
það er algerlega á móti sannfæringu minni að
vinna nokkurt verk, sem er í sambandi við þetta
starf myrkrahöfðingjans.“ Hermaðurinn stappaði
niður fætinum og andlit hans roðnaði af reiði.
„Þú verður að hlýða, þegar þér er skipað að
gera eitthvað,“ sagði hann. „En það er einmitt ein-
kenni þessa fjallafólks, að það vill það ekki. Ef
að þið gerðuð það, mundu yfirvöldin gefa ykkur
meira land til umráða, og þið munduð fá lægri
skatta.“
„Við höfum nóg land,“ svaraði Chí, „og hvað
sköttunum viðkemur þá mun Guð hjálpa okkur að
borga þá.“
„Ef þú kemur ekki, verða guðirnir reiðir og þeir
munu ábyggilega hefna sín á þér og fjölskyldu
þinni.“
Við vitum ekki, hvort okkur hlotnast heilt starfs-
ár. Faðirinn einn þekkir stund endurkomu frelsar-
ans. Þetta ár gæti orðið okkar síðasta starfsár.
Þegar á fyrstu dögum þess skulum við því ganga
í alvöru fram fyrir auglit Guðs og síðan út til
fjöldans, og þá mun árið 1968 verða vakningarár.
Guð gefi að svo verði.
Ó. S. þýddi úr Korsets Seier.
„Skurðgoðin hafa ekkert vald yfir mönnum,“
svaraði Chí. „Það er aðeins einn sannur og lifandi
Guð til, og hann vill ekki að við tilbiðjum stokka
og steina.“
„Þú ert svo heimskur, að það þýðir ekkert að
tala við þig,“ svaraði hermaðurinn, „en ég skal
kæra þig fyrir yfirvöldunum, og þá færð þú að
sjá, hvernig fer fyrir þér.“ Með þessum orðum
snéri hann við og fór leiðar sinnar.
Chí andvarpaði þungan um leið og hann settist
niður undir tré einu, þar sem hann sá sem bezt
til sauðanna. Hann mundi svo vel eftir þeim degi,
er hann í fyrsta sinn hafði heyrt talað um Guð
og hina undursamlegu bók, Biblíuna. Hann sagði
alitaf, að það hefði verið dagurinn með góðu frétt-
unum. Þá hafði hann verið sérstaklega niðurdreg-
inn. Allt virtist vera á móti honum og hjarta hans
var fullt af sorg. Uppskeran hafði brugðizt og hin
unga kona hans hafði dáið er hún eignaðist fyrsta
barn þeirra. Þá hafði einhver talað um einhverja
undursamlega bók, sem gat hjálpað þeim, sem trúði
því sem skrifað var í henni. Hann hafði undir eins
farið að leita að manninum sem átti þessa bók og
fundið hann að lokum. Þessi maður, sem var
kristniboði, hafði þá frætt liann um hinn sanna
Guð og kærleika hans. Með miklum áhuga hafði
hann opnað hjarta sitt fyrir þessum góðu frétt-
um. Því næst hafði hann lært að lesa þessa bók
og svo hafði hann snúið aftur til síns fólks og
byrjað að kenna því um veginn til Guðs. Dag
einn hafði hann verið sjónarvottur að því, er þetta
fólk hafði brennt skurðgoðin sín og rifið niður
altari þeirra. Nú var kirkjan þar heima í þorp-
inu, og hann var sjálfur forstöðumaður þar. Og
nú var honum allt í einu skipað að hjálpa til að
gera við hjáguðamusterið og að mála skurðgoðin.
46