Afturelding - 01.03.1968, Blaðsíða 38

EILIFT LIF EDA IIV AD?
Dönsk blöð fylgdust allmikið með þeim blaða-
skrifum, sem urðu um andatrúna hér á landi fyrir
nokkru síðan. Á því tímabili, sem Berlinske
Tidende birti fréttir um þetta frá íslandi, livað
eftir annað, las ég grein í dönsku kristilegu blaði.
Hvort tilefni greinar þeirrar hefur verið það, livað
mikið var skrifað um þessi mál, veit ég ekki, en
getur þó verið. En hvað um það, greinin, sem er
skrifuð af Hugo Wuerster, er tekin hér upp í
Aftureldingu, og bljóðar svo:
„Ef það er satt, að eilíft líf sé ekki til, eða
ef við segjum það með öðrum orðum: að ekki sé
til meðvitundarlíf, sem áframhald af okkar jarð-
neska lífi, eftir dauðann, þá er Biblían stórkost-
leg skröksaga! Verða þá t. d. þessi fögru orð
Heilagrar Ritningar að skröki: „Því að svo elskaði
Guð heiminn, að hann gaf son sinn eingetinn, til
þess að hver, sem á hann trúir, glatist ekki, heldur
hafi eilíft líf“ (Jóh. 3,16). Einnig yrðum við
að strika yfir þessi orð Krists: „Ég er upprisan
og lífið, sá sem trúir á mig, mun lifa þótt hann
deyi“ (Jóh. 11,25). En ekki aðeins þessi orð yrðu
hið mesta skrök, heldur mundi Biblían spjaldanna
á milli verða hin óvandaðasta heimildarbók, sem
til væri í heiminum.
En þannig er það ekki, því að hið spámannlega
orð hefur til dagsins í dag, sannað það svo kröft-
uglega, sem orðið getur, að Biblían er hreint Guðs
Afturhvarfið er síðan að snúa við og ganga í
gagnstæða átt við það, sem þú hefur hingað til
gengið. Þú gekkst áður fram í gálausri breyttni,
fjarri Guði. En nú, eftir að þú hefur beðið Krist
að fyrirgefa þér syndir þínar, og trúir að liann
liafi gert það, þá gengur þú með Guði í grand-
varleika.
Þetta er iðrun og afturhvarf.
Þetta er að láta frelsast. Ásmundur Eirílcsson.
orð, sem talar sannleika til mannanna. Biblían
geymir margar sannanir um það, að það er raun-
verulegt líf eftir dauðann, og um það líf talar hún
hiklaust og með guðdómlegum myndugleika.
Er þá til meðvitandi líf eftir dauðann? Já,
vissulega. Þessu skal ég finna stað með orðum
Ritningarinnar. Bæði Gamla- og Nýja testamentið
tala mjög skýrt um „hlið“ Ileljar. Tak Biblíu
þína og les t. d. Jesaja 38, 10 og Matt. 16, 15—18.
Þegar við tölum um „hlið“ gerum við okkur
grein fyrir því, að átt er við hlið að einhverju
fráskildu svæði. Með því er gefið til kynna, að
dánarheimar er raunveruleiki á raunverulegum
stað. Biblían talar um tvær aðskildar vistarverur
fyrir anda mannanna eftir likamsdauðann: Hel
og Paradís.
Hel, sem liggur á bakvið „hlið“ Heljar verður
tilverustaður anda hinna ranglátu í sömu andrá,
og andinn hverfur úr líkamanum. Spurningin
verður þá: Er meðvitandi líf á bakvið „hlið“
Heljar? Við hverfum til Ritningarinnar og lesum:
„Því að Kristur leið líka einu sinni fyrir syndir...
Hann var að vísu deyddur að líkamanum til, en
lifandi gjörður sem andi. I andanum fór hann
einnig og prédikaði fyrir öndunum í varðhaldi,
sem óhlýðnast höfðu fyrrum, þegar langlyndi
Guðs beið á dögum Nóa“ (1. Pét. 3, 18—20).
Það er augljóst af þessum orðum, að bæði Jesús
og andar þeirra dánu manna (sem óhlýðnast höfðu
fyrrum) hafa haft skýra meðvitund. Því að hvern-
ig hefði Jesús getað „prédikað“ fyrir þessum önd-
um, ef hann eða þeir hefðu verið í meðvitundar-
lausu ástandi? Þarna var Jesús að tilkynna þeim
sigur sinn, en um tækifæri til afturhvarfs, er hér
ekki að ræða. (Og eins og það liggur fyrir mönn-
unum eitt sinn að deyja, og eftir það er dóm-
urinn. Hebr. 9,27. Þetta orð staðfestir, að Kristur
var ekki að tala um möguleika til afturhvarfs við
38