Afturelding - 01.03.1968, Blaðsíða 23

SHLOMO HIZAK:
Fréttaþáttur frá
Jerúsalem
Fréttaþáttur þessi, er skrifáður af áhrifaríkum
kristniboða meðal síns eigin fólks, Israels. Frá-
sögn þessi segir mjög greinilega frá viðbrögðum
Jerúsalembúa, um þáð bil sem stríðið milli Israels
og Araba brauzt út, og hinni fagnandi gleði Jerú-
salembúa eftir að sigurinn var unninn. Gjörvöll
þjoðin, landsliorna á milli, gaf Drottni vegsemdina
og heiðurinn fyrir þáð, hver endalokin urðu, því
áð svo var fyrir sagt í Ileilagri rilningu. Nú gef-
um við Shlomo Hizak orðið:
Óvissan og eftirvæntingin í ísrael óx með degi
hverjum síðustu þrjár vikurnar, Jerúsalem og
Israel landshorna á milli bjó sig á allan veg undir
hina óhjákvæmilegu styrjöld. Auðvitað óskaði
enginn eftir styrjöld, því að í styrjöld falla svo
margir í valinn, og eyðileggingin sem henni fylgir
er ógnvekjandi.
Þess vegna, ekki sízt, sáum við nauðsyn þess að
búa okkur sem bezt undir átökin. Allir sem gátu
keyptu matarbyrgðir, byggðu sér skotvarnarbyrgi,
og hlóðu sandpokum við glugga lieimila sinna.
Andrúmsloftið var þrungið af alvöru. Tauga-
stríðið var ákaflegt meðal alþýðu manna. Án nokk-
urs fyrirvara kallaði herstjórnin fjölda manns til
lierþjónustu. Hlustað var nótt sem dag á frétta-
tilkynningar, því að enginn vissi fyrirfram hvenær
nafn lians yrði kallað upp til þess að mæta sam-
stundis í herinn.
Ástandið á þessu tímabili var þannig, að það
var mjög erfitt fyrir okkur að hafa samkomur
og dreifa kristilegum ritum. En þrátt fyrir það
gerðum við allt sem við máttum á þessum tví-
sýnu tímum. Úti á þjóðvegunum sem við ferðuð-
umst um, reyndum við með mörgu móti, að kom-
ast í samband við hermennina. Áhugumál okkar
var, að vitna fyrir þeim um Jesúm Krist, og hvetja
þá til þess að vera reiðubúna til þess að mæta
Messíasi þeirra, í því tilviki að einhver þeirra yrði
kallaður ytir mörk eilífðarinnar.
Ileyndum við með mörgu móti að opna augu
þeirra fyrir þeirri staðreynd, að Messías þeirra
væri kominn í Jesú, og hann hefði dáið fyrir
syndir þeirra. En með því að taka persónulega
trú á hann, hlotnaðist þeim eilíft hjálpræði.
En ástandið versnaði með hverjum degi sem
leið. Þar kom, að það var enginn möguleiki fyrir
okkur að yfirgefa borgina. Við lögðum því allt
kapp á að pakka bókum og kristilegum smáritum
og senda til þeirra sem beðið höfðu um það.
Árla sunnudags, meðan guðsþjónustan stóð yfir,
drundi við skörp skothríð. Miklum ótta sló yfir
fólkið. Eftir þetta heyrðum við með stuttu millibili
hvernig skothríðin dundi milli borgarhlutanna í
Jerúsalem. Enginn hafði hugmynd um, hvað borið
gæti við í næstu andrá.
Næsta dag, snemma morguns, þann fimmta júní,
fór ég með börnin mín í skólann. Á heimleiðinni
skrúfaði ég frá útvarpinu í bifreið minni. Heyrði
ég þá fréttatilkynningu um það, að styrjöld væri
hafin við Egypta á suðurvígstöðvunum, og að þar
væru háðir blóðugir bardagar. Ég sté á benzínið
og jók hraðann til þess að komast sem fyrst heim
til að segja konu minni hvað borið hefði við.
En meðan ég hafði verið burtu, hafði kona
mín snúið sér að því að undirbúa allt í heimilinu
undir það, sem henni fannst að fyrir gæti komið
livenær sem væri. Og nú bafði það borið við.
Án nokkurs fyrirvara þurfti ég að fara með
nokkra Ameríkana út á flugvöll. Um leið og ég
23