Afturelding - 01.03.1968, Side 17

Fimm mínútur
Á ársþingi æskulýðshreyfingar í New York,
fékk enginn að tala lengur en fimm mínútur.
Dr. Prime flutti þessa tölu:
Mínir ungu vinir! Mér er boðið að tala til
ykkar í fimm mínúiur, ekki lengur. Margt er hægt
að gera, mikið er hægt að segja á fimm mínútum.
Á fimm mínútum er hægt að kveikja í heilli borg,
sökkva stóru skipi, á fimm mínútum getur sál
glatast. Augnabliksmistök geta valdið ævilangri
sorg. Leggið ykkur þessar alvarlegu hugsanir á
hjarta, og ég hef leyzt hlutverk mitt á einni mín-
útu í staðinn fyrir fimm.
Margur æskumaður hefur með andvaraleysi
sinu á einu augnabliki dregið slíka eyðileggingu
yfir líf sitt, sem hann á langri mannsævi gat ekki
endurbætt. Aðeins ein yfirtroðsla, ein synd, eitt
mistak, aðeins ein vanræksla á skyldurækni, og
afleiðingarnar koma óhjákvæmilega.
Freistaour af augnablikshungurtilfinningu seldi
Esaú frumburðarrétt sinn. Þúsundir ungra manna
og kvenna selja sinn fyrir minna. Aðeins einn
ósæmilegur verknaður, ódrengilegt orð getur ó-
hreinkað sálina í þeim mæli að sjálft úthafið get-
ur ekki þvegið hana hreina.
Þið getið ákveðið ykkur fyrir þýðingarmikla
og heiðarlega lífsstefnu. Allt er komið undir því,
sem þið veljið. Og þetta þýðingarmikla val er
eins hægt að gera á fimm mínútum eins og fimm
árum.
Gættu auranna og krónurnar gæta sín sjálfar.
Gæt mínútnanna og klukkustundirnar verða þýð-
ingarmiklar.
Ekkó.
brigði og kraft streyma í gegnum allan líkama
sinn.
Hún varð fullkomlega heilbrigð.
Ó, hvílíkur morgunn sem nú rann upp yfir líf
hennar. Ó, hvílíkur dagur sem nú fór í hönd.
Hinir óttaslegnu herbergisfélagar hennar, er
höfðu búizt við að hún mundi verða liðið lík áð-
ur næsti morgunn rynni upp, vöknuðu við þá
staðreynd að hún lá heilbrigð í rúmi sínu. Almætt-
iskraftur Drottins Jesú Krists hafði gripið inn í
vonlausar kringumstæður. Hvað hana sjálfa snerti,
var þetta ný lífsreysnla fyrir hana, ný vígsla í
þjónustu meistarans.
Þetta fábrotna eldhús sem við ferðafélagarnir
sátum í, verkaði á okkur eins og við sætum í helgi-
dómi. Það er ekki hægt að lýsa þeim tilfinningum
er orkuðu á ohkur, meðan þessi látlausa kona var
að segja okkur lífssögu sína. Það var einn af þess-
um ódauðlegu vitnisburðum um, hvað Guð getur
\
gert fyrir eitt af sínum minnstu börnum. Hve mikil
er ekki Guðs óendanlega náð, er hann stígur niður
í kærleika sínum til þess að bjarga syndara frá
dauða og leiða hann inn á lífsins veg.
Þegar hún hafði lokið frásögn sinni, kenndi hún
okkur kveðju á serbisku (hluti af Júgóslavíu):
„Mir i milost neka je sa tobom.“ Þetta þýðir: Náð
og friður sé með þér!
Ég stóð upp frá borðinu og gekk út í garðinn í
morgunkyrrðinni, meðan kveðja þessi endur-
ómaði stöðugt í huga mér. Gestgjafi okkar hafði
reynt raunveruleika þessarar kveðju.
Og nú að endingu flyt ég þessa kveðju áfram
til þess sem les þetta. Það sem Guð gerði fyrir
konu þessa, er hann máttugur að gera fyrir alla.
Guð fer ekki í manngreinarálit, og hans mikla þrá
er að miskunna sig yfir alla aumstadda menn.
Endursagt O. X..
17