Afturelding - 01.03.1968, Blaðsíða 7

Honum var sagt að hann skyldi ganga
á gaddaskóm, og gaddamir áttu að
koma upp í iljamar. Og um leið og hann
sœi Benares, „hinn heilaga stað", mundi
hjarta han öölast frið.
frá þessu öllu saman, en þorir það ekki, því að
hvað tekur þá við? Hann veit ekki hvað hann á að
gera. Honum finnst hann hvorki geta lifað né dáið.
1 örvæntingu og ólýsanlegum þjáningum, varpar
hann sér endilöngum á jörðina.
Maður nokkur kemur gangandi sama veg. Hann
sér þann sem er undir trénu og nemur staðar.
Svo gengur hann þangað og setzt niður. t)r vasa
sínum tekur hann hók og fer að lesa í hljóði fyrir
sjálfan sig. Maðurinn á naglreknu skónum heyrir
það og lyftir höfðinu ofur hægt. Hann nemur orð
og orð á stangli, og undrandi setzt hann upp. En
ennþá heyrir hann ekki eins vel og hann vildi.
„Lestu hærra, bróðir,“ biður hann. Maðurinn
með bókina kemur sér þægilega fyrir og les með
skýrri og hlýlegri rödd:
„Sá sem trúir á Soninn hefur eilíft líf, en sá
sem óhlýðnast Syninum skal ekki sjá lífið, heldur
varir reiði Guðs yfir honum.“ Hér grípur píla-
grímurinn frammí fyrir honum með orðunum:
„Vilt þú ekki útskýra fyrir mér, hvað þú ert að
lesa? Þetta hef ég aldrei heyrt fyrr.“
Og maðurinn með bókina útskýrir hinn rétta
biblíulega hjálpræðisveg fyrir manninum með
gaddaskóna. Allan síðari hluta dagsins sitja þeir
undir trénu. Þeir ýmist lesa eða tala saman um
efnið, sem lesið er. Pílagrímurinn hlustar og spyr.
í hjarta sínu finnst honum vera að kvikna undur-
samlegt hlýtt og milt ljós. Hann hrópar frá sér
numinn af gleði:
„En getur þetta allt saman verið satt?“
„Víst er það satt og rétt, þetta er heilagt Guðs
eigið orð.“
„Heldur þú þá, að vegurinn til hjálpræðis sé
bara að trúa?“
„Já, Guð segir sjálfur að svo sé, en þú skalt
ekki trúa hverju sem er eða hverjum sem er. Þú
átt að trúa á Jesúm Krist. Hann er frelsarinn, sem
Guð gaf okkur.“
„Ert þú viss um, að það sem þú hefur lesið eigi
líka við mig?“
„Auðvitað, hér stendur: til þess að hver sem
trúir, hafi í samfélaginu við hann eilíft líf.“
„Hvað á ég að gera?“
„Þú skalt trúa á Jesúm af öllu hjarta og þakka
honum fyrir hjálpræðið.“
„Hvernig á að þakka Guði?”
— Þú aðeins beygir kné þín hér, og hann sýnir
pílagrímnum hvernig, svo segir þú: „Ég þakka þér,
góði Guð fyrir hjálpræðið í Jesú Kristí."
„En ekki get ég gert það hér! Ekki er Guð
hérna?“
„Auðvitað er hægt að leita hans hér. Hann er
reyndar alls staðar. Og hér, í hans eigin orði er
hægt að finna hann.“
Pílagrímurinn býst til að krjúpa niður, þegar
hinn tekur í handlegg hans og segir: „Bíddu augna-
hlik. Farðu fyrst úr gaddaskónum þínum! Þeir
koma ekkert hjálpræðinu við.“
Pílagrímurinn leysir af sér skóna með skjálf-
andi höndum og lætur þá til hliðar. Því næst
krjúpa þeir báðir til bæna. Þegar þeir rísa á fætur
aftur, spyr hinn nýfrelsaði:
„Hvert fer þú nú?“
„Til baka til húss míns.“
„Til hvers varst þú að ferðast?“
„Til þess að reyna að bjarga slíkum, sem þér
og leiða þá til Krists.“
„Má ég fylgjast með þér heim til þín?“
„Svo sannarlega. Þú þarft líka að taka niður-
dýfingarskírn í Jesú nafni. Og einnig þurfa særðir
fætur þínir tíma til að Iæknast.“
Þegar báðir mennirnir eru í þann veginn að
yfirgefa þennan skuggsæla stað undir trénu, snýr
hinn nýfrelsaði sér við og augu hans staðnæmast
við skóna, þar sem hann sér þá yfirgefna undir
trénu. Þögull horfir hann á þá góða stund. Svo
segir hann, meðan feginsbros líður yfir tært og
kinnfiskasogið andlitið.
„Verið sælir, gömlu naglreknu ilskór. Nú þarfn-
ast ég ykkar ekki meir, því að nú hef ég fundið
hjálpræðið.“
Glaður í bragði gengur hann burt.
Jesús og syndarinn hafa mætzt nú, eins og svo
oft áður.
Garðar Loítsson l>ýddi.
7