Afturelding - 01.03.1968, Blaðsíða 20

Og Ijúka við hann í skyndi
RœSa, er flutt var viS guSsþjónuslu Fíladelfíusafn-
aSarins í útvarpinu sunnudaginn 22. oklóber s. I.
Birt hér samkvæmt ósk margra.
„Þá kom orð Guðs til Jóhannesar Sakaríassonar
í óbyggðinni.“ (Þriðji kafli Lúkasarguðspjalls).
En á þeim dögum kemur Jóhannes skírari fram
og prédikar í óbyggðum Júdeu og segir: „Gjörið
iðrun, því að himnaríki er nálægt. (Þriðji kafli
Matteusarguðspjalls).
Á bænadegi þjóðkirkjunnar þetta ár, lagði
biskup Islands fyrir prestana og söfnuði, að biðja
um trúarvakningu á íslandi. Um sama var beðið
árið þar á undan.
Allir kristnir menn hafa sjálfsagt glaðzt yfir
þessu og verið fúsir að vera þátttakendur í þess-
ari bæn, og var ég einn af þeim.
En bænaefni þetta kallar fram alvarlega spurn-
ingu: Erum við, sem biðjum um vakningu, reiðu-
búin að greiða verðið, er trúarvakning kostar?
myndin er af Guði, sem við eigum í hjörtum okk-
ar, þannig verður líf okkar.
Guð er kærleikur. Og hann hefur sent son sinn
til þess að vera „friðþæging fyrir syndir vorar“
(1. Jóh. 2,2).
Síðan eigum við að trúa á umhyggju Guðs dag-
lega fyrir lífi okkar. Biblían segir, að jafnvel þótt
móðir geti gleymt brjóstbarni sínu, getur Guð
ekki gert það. Ef þér hafið slíka mynd af Guði í
hjarta yðar, getið þér ekki annað en verið glöð.
Þegar þér áttið' yður á þessu, leiðir það til þess að
þér hljótið að láta orð falla til annarra um gæzku
og miskunn Guðs. Þér verðið þannig sálnaveiðari
fyrir Krist, því að þér fyllið umhverfi yðar með
sól og söng.
Allir ættu að vera sammála um, að réttur mæli-
kvarði á það, hvað raunveruleg trúarvakning er,
sé Heilög ritning.
Við hverfum til hennar í dag.
Fyrsta trúarvakningin sem Nýja testamentið
talar um, er vakningin á dögum Jóhannesar skír-
ara. Lúkas guðspjallarmaður lýsir upphafi hennar
með orðunum sem ég las í upphafi: „Þá kom
orð Guðs til Jóhannesar Sakaríassonar í óbyggð-
inni.“
Orð Guðs kom til hans. Lífið kom til hans.
Vakning byrjar alltaf á Orði Guðs, á lífinu. „I
upþhafi var Orðið, og Orðið var hjá Guði, og
Orðið var Guð. ... í því var líf og lífið var Ijós
mannanna.“
Þetta lífgefandi orð, sem ræður yíir eilífu lífi,
leitast við að komast inn í hjörtu manna, eins og
birta sólar inn í hýbýli þeirra.
f óbyggðinni var maður, er búinn var að ein-
beita sér í bæn í langan tíma. Ástundun hans, var
altæk í því, að stunda heilagt líf og þekkja Guðs
vilja.
Dag einn er hann orðinn alveg viss um, hvað
Guð vill með líf hans. Hann gengur fram í óbyggð-
inni og hrópar, eins og lúður gylli: „Gjörið iðrun
því að himnaríki er nálægt.“ Lúðurhljómurinn var
skýr. Enginn gat villzt á honum. Áhrifunum af
boðskapnum er lýst þannig: „Þá kom Jerúsalem
út til hans og öll Júdea og allt landið umhverfis
Jórdan og þeir létu skírast af honum í ánni Jór-
dan og játuðu syndir sínar.“
Öldum áður hafði guðmaðurinn Amos sagt
þessi orð: „Verður lúðurinn svo þeyttur að fólkið
flykkist ekki saman í angist?“ Nú liafði maðurinn
í óbyggðinni blásið í þennan lúður. Sömu áhiif:
Fólkið flykktist saman í angist og játaði syndir
sínar og snéri sér til Guðs.
Einkenni á biblíulegri trúarvakningu, er: Iðrun
20