Afturelding - 01.03.1968, Blaðsíða 31

Ritningin segði, með þeim sönnunum, er forn-
leifafræðin legði á borðið í dag. Sagði iiann, að
hún — fornleifafræðin — sannaði óumdeilanlega
að á tímanum fyrir syndaflóðið voru tæknifræð-
ingar og uppfinningamenn, sem ekki hafa verið
síðri þeim er nú eru uppi.
Minos nefndi þetta máli sínu til sönnunar.
Skörpustu byggingameistarar, sem nú eru uppi í
Bandaríkjunum og teikna og reisa byggingar, sem
eru meira en eitt liundrað bæðir, bina svo kölluðu
skýkljúfa, viðurkenna að jjá bresti mikið á kunn-
áttu og nákvæmni í byggingarlist forntíðar bygg-
ingameistara, er uppi voru fyrir mörg þúsund
árum. TJm það vi'na bezt pýramídarnir í Egvnta-
landi. Þar er slík snilld í byggingarlist fram-
kvæmd að nútíma hugvitsmenn í byggingarlist
hafa ekki hugmynd um hver var leyndardómur
þessara meistaraverka þeirra, sem gnæfa enn í
dasr yfir öll mannanna verk á því sviði.
Minos hvarf aftur til jreirrar alvöru, sem hinir
jirír spádómar boða Norðurlandaþjóðunum. Það
levndi sér ekki að hjarta ræðumanns var hrært
yfir þessu efni, sem hann var að tala um. Ræðu-
maður sýndi fram á, hvernig Guð hefði við fvrri-
tíða aldahvörf sent jrjóð sinni — ísrael — fjóra
spámenn til þess að aðvara þióðina, ef ske kvnni
að fólk hans vildi hlusta á viðvörun hans. Þessir
fiórir spámenn voru: Jesaja, Amos, Míka og
Hósea. — Enn hefur Guði bóknazt að íran'ta
sama veginn og forðum daga til lýðs síns, að tala
til hans gegnnm marga spámenn, ef vera mætti að
við vildtim hlusta á þá.
Snámenn Drottins báru fram nákvæmlega sama
boðskap þá og nú: Gjör þig reiðubúinn til þess
að mæla Guði þínum! — Nú er rétti tíminn til
þess að leita Drottins!
Fornleifafræðin segir okkur frá því, hversu
fólkið fvrir svndaflóðið hafi verið gegnsvrt af svnd.
Upno'röÞur svnir þetta o<r sannar. Þannig er betta
orðið á okkar dögnm. Minos sagði með alvöru-
þunga: „Ef við vilium ekki snúa okkur frá synd-
inni komnmst við ekki biá reiðinni.“
Á dögum Nóa var fólkið trúrækið, því er ekki
að neita. Musterisbvggingar hafa verið grafnar
upp, er sanna j)etta. En — segja fornleifafræðing-
arnir — ]>ar finnst ekkert sem minnir á blóð.
um musterum. Minnir þetta mjög á trúarbrögð
Ávöxtum af gróðri jarðarinnar var fórnað í þess-
Kains. Hann fórnaði Guði af ávöxtum jarðarinnar.
og náði ekki veljmknun lians. En Abel aftur á
móti, sem bar fram blóðfórn öðlaðist velþóknun
Guðs vegna fórnar sinnar.
Án blóðsins var enginn kraftur. Án þess að boða
hinn hreinsandi kraft fyrir blóð frelsarans, finnst
ekkert afturhvarf. Það er blóðið sem frelsar, það
er blóðið sem hreinsar af allri synd.
Biblían talar um skarpa línu, sem dregin er á
milli Kains og ættfólks lians og Sets og ættmenna
hans annars vegar. Sets megin var að finna hina
réttu guðstrú, þá guðhræðslu sem virti og fór
eftir boðum Guðs. En aldirnar liðu, kynslóðir
komu og fóru, og áður en fjóðið kom var línan sem
skildi þá að, afmáð. Mörkin, sem voru á milli,
liöfðu máðzt út. Þá sameinuðust jreir og guðleysið
óx á jörðinni hröðum fetum. Vísast taldi fólkið
sig trúa á Guð, þess vegna byggði það musterin.
— En það vildi ekki snúa sér frá syndinni.
Þá sendi Guð því refsidóminn, flóðið mikla og
ógurlega.
Hvernig er J)að í dag? Er Iínan greinileg, sem
á að skilja á milli? Nei, markalínan er víðast
að mázt út. Með öðrum orðum, margir sjá ekki
eða vita ekki af neinum aðskilnaði milli hins frels-
aða og vantrúaða. Ef Guðs fólk vaknar upp og
Framh. á bls. 45.
31