Afturelding - 01.03.1968, Blaðsíða 44

Þegar rithöfundurinn sem samdi söguna
Ben Húr frelsaðist
Margir í hinum kristna heimi þekkja vafalaust
nafnið á rithöfundinum er samdi hina frægu sögu:
„Ben Húr“. Það var sú bók, sem veitti honum
heimsfrægð. Á meðan hann vann að bókinni fann
hann Krist. Einn af vinum hans segir svo frá:
— Ég hafði einmitt lesið þessa bók, þegar rit-
höfundurinn Lewis Wallace kom til þess að heim-
sækja mig. „Þessi bók hefur raunverulega haft
mjög góð áhrif á mig“, sagði ég, „og áreiðanlega
mun ég lesa hana aftur.“
Wallase varð harla glaður við, og ég spurði,
hvernig stæði á því að honum hefði tekizt að
skrifa svo skemmtilega bók. Eftir stundar um-
hugsun svaraði hann:
— Já, úr því að þig fýsir að vita það, skal ég
segja þér frá því, og þá muntu komast að raun
um, að vegir Drottins eru æðri okkar. vegum. —
Ég var þekktur sem harðskeyttur guðsafneitari, og
hafði varpað kristindóminum fyrir borð. Robert
Ingersoll, sem var leiðtogi guðsafneitara, var einn
af nánustu vinum mínum. Það var á þeim tímum,
er ég fór frá sem landstjóri í ríkinu Arizona og
fór burt þaðan. í félagsskap mínum var einmitt
Ingersoll.
Þegar við nálguðumst borgina St. Louis vor-
um við að tala saman um kristindóminn. „Finnst
þér það ekki undarlegt, að reyndir og framsæknir
menn skuli trúa kenningum er kristnar kirkjur
boða?“ spurði Ingersoll. „Hvenær skilur fólkið það,
að kenningar Biblíunnar eru ekkert annað en goð-
sögn?“ Og þannig héldum við áfram samtali okk-
ar í svipuðum dúr og um það, hvernig kristin-
dómurinn inni þó stöðugt á. Skyndilega batt Ing-
ersoll enda á samtalið og sagði: „Heyrðu Lewis,
þú sem ert skýrleiks maður og þar að auki heim-
spekingur, getur þú nú ekki útvegað sönnunar-
gögn um það, að Kristur og kenningar hans sé
ekkert annan en goðsögn, og að hann raunveru-
lega hafi aldrei verið til. Ef þú skrifaðir bók á
móti kristindóminum mundi það áreiðanlega gera
þig heimskunnan og bókina metsölubók, og þetta
framlag mundi slá kristindóminn til jarðar og
fylgjendur hans..“
Uppástunga hans fékk hljómgrunn hjá mér og
við héldum áfram að tala um þá útbreiðslu er
bók mín mundi hljóta. Þegar við skildum lofaði
ég vini mínum því að hefjast handa.
Strax og ég kom heim til mín sagði ég konu
minni frá öllu saman og var fullur ákafa. Hún
tilheyrði Meþódistasöfnuði og varð mjög hnuggin.
Ég aftur á móti var ákveðinn í því að sigla skipi
mínu heilu í höfn, og hóf þegar að safna ýmsiim
skjölum varðandi þetta efni, úr amerískum og
enskum bókasöfnum, einkanlega sem snertu tíma
þann og atburði, er Jesús lifði.
I nokkur ár vann ég að þessu efni og þegar
ég áleit að ég hefði næga undirstöðu, hóf ég að
skrifa í miklum eldmóði og hrifningu.
Þegar ég kom að fjórða kapítula, var eins og
einhver segði við mig, að ég væri á rangri leið,
og að Jesús og saga hans væri eins raunveruleg
og saga Sókratesar, Platons, Júlíusar Sesars og
margra annarra. Ég fór að íhuga þetta og sann-
færðist um að það sem ég væri að skrifa stæði ekki
heima við sjálfan raunveruleikann, síðan hlaut ég
að skilja að frásögnin lýgur ekki.
Þeirri sagnfræðilegu staðreynd um Jesúm væri
ekki hægt að neita, og að það efni sem ég hefði
viðað að mér sannaði þetta, bæði hvað Krist
áhrærði og kristindóminn.
Grundvöllurinn undir fótum mínum gliðnaði.
Ég hafði byrjað að skrifa bók til þ ess að sanna
að Jesús hefði aldrei verið til. En í vinnu minni
í rannsókninni, varð ég neyddur til þess að viður-
44