Afturelding - 01.03.1968, Blaðsíða 27

1 NOTT
ttcetur. Hún.þarí að fá fréttina í nótt.
— Getur verið, en mamma er búin að bíða nógu
lengi. Móðir mín er búin að eiga allt of margar
sverniausar nætur. Mamma er búin að gráta nógu
lengi. Hún þarf að fá fréttina um hjálpræði mitt!
Orð unga mannsins, sem flutt voru með þess-
ari einurð og áhuga, sigruðu fröken Gurine Hal-
dorsen. Hún réði ekki við það að augu hennar
fylltust tárum.
Það tók hana ekki nema fimm mínútur að ná
sambandi við móður unga mannsins.
— Ertu vakandi, mamma! Þú tókst símtólið um
leið og ég hringdi!
— Já, drengurinn minn, klukkan ellefu vaknaði
ég við það að rödd talaði til mín þessum orðum:
— Nú frelsaðist Áge.
— Þetta kemur nákvæmlega heim, mamma!
Nákvæmlega á þeirri stundu beygði ég kné mín
á kristilegri samkomu hér í kaupstaðnum. —
Mamma, fyrirgefðu mér allt! Mamma reyndu að
gleyma öllu! Mamma, ég kem heim eins fljótt og
ég get, og þá skulum við bæði biðja til Jesú eins
og við gerðum þegar ég var lítill og saklaus
drengur!
Satt var það sem fröken Gurine hafði sagt, að
þetta yrði dýrt símtal. En hún sá það líka að þá
peninga greiddi ungi maðurinn með gleðibrosi á
andlitinu. Hann þakkaði fröken Haldorsen inni-
lega og bætti við:
— Símstöðvarstúlkan verður að fyrirgefa mér
það ónæði, sem ég hef gert henni. Heilsið einnig
liinum símstöðvarstúlkunum, er þér þurftuð að
vekja af svefni mín vegna þessa nótt. Ég vona að
þið skiljið það allar, að ég gat ekki hugsað til
þess að móðir mín lægi einni nótt lengur andvaka
mín vegna.

Þegar svo að Áge Pettersen gekk niður hina
þröngu götu, varð Gurine Haldorsen að taka upp
vasaklút. Það var langt síðan að hún hafði grátið
eins mikið og hún grét þessa nótt.
— Jú, þetta getum við sagt, að sé lífsnauðsyn-
legt samtal, sagði hún við sjlfa sig um leið og
hún lagði sig útaf á legubekkinn.
27