Afturelding - 01.03.1968, Blaðsíða 29

ÞaS er hvorttveggja, að þjóS okkar er orSin vön
því aS heyra ýmislegt, þegar hún, eða að minnsta
kosti mikill hluti hennar, vildi heyra fagnaðarer-
indið kennt falslaust og hreint, og hitt, að þeir
sem vænta uppfræðslu í orði Guðs, skuli varla
nokkurn tíma lieyra, hvorki um endurkomu Krists
eða hvaða þýðingu heimflutningur Gyðinga í land
sitt hefur fyrir kristið fólk.
Sannleikurinn er sá, að í Nýja testamentinu er
talað um það 318 sinnum að Jesús komi aftur, í
fyrsta lagi til þess að sækja hina endurleystu og
í öðru lagi til þess að dæma heimsbyggðina.
Samt fá þeir sem ef til vill hungra og þyrsta eftir
að heyra sannleika Guðs orðs ekki að heyra neitt
um það, sem þó skiptir svo afarmiklu máli fvrir
allt mannkyn, og hvern einstakling.
Skyldi það fara fyrir okkur, eins og fór fyrir
Gyðingum við fyrri komu frelsarans? Það var ekki
fyrr, en eftir að hann var fæddur, sem menn fóru
að spyrja, hvar Messías cetli a'ö fœÖast ?
Mun sagan endurtaka sig? Mun endurkoma
Krists þurfa að eiga sér stað, áður en fólk spyr í
alvöru: Hver voru táknin um endurkomu hans?
Það sem hent hefur með Gyðinga nú í sumar,
tekur trúað fólk um allan heim, sem lúðurhljóm
Guðs, til vakningar og viðbúnaðar, til að mæta
Kristi. Ef trúað fólk gerir það ekki, hvers vegna
skyldi frelsarinn þá liafa bent á lausn Jerúsalem,
sem tákn upp á sína komu?
Jesaja spámaður lýsir fyrri komu frelsarans,
þegar hann fæddist sem barn. Hann lýsir þjáning-
argöngu hans til Golgata og krossdauða hans til
endurlausnar mönnunum á svo gagntakandi hátt,
að enginn gleymir sem einu sinni les. Hann lýsir
endurkomu hans og komu Guðsríkis eins og hann
sé nærstaddur áhorfandi. Og heimsmyndinni eins
og hún er í dag, sérstaklega í sambandi við þá
atburði sem gerðust á þessu sumri fyrir botni
Miðjarðarhafs, milli Israels og Araba, lýsir hann
af meiri nákvæmni og dýpri sýn á hlutina, heldur
en nokkur fréttamaður heimspressunnar gerði. —
Hve satt er það, sem sagt er um Biblíuna, að hún
sé eina bók heimsins, sem skrifar veraldarsöguna
fyrirfram.
Og um leið og Jesaja er að horfa á heimsmynd-
ina eins og hún er nú, knýr Andinn hann til þess
að hrópa þennan boðskap út: „Snúið yður til mín
og láúð frelsast, þér gjörvöll endimörk jarðarinn-
ar, því að ég er Guð og enginn annar“ (Jes. 45,22).
Þegar heimsmyndin er orðin slík sem raun ber
vitni, eru þessi orð eins og neyðarhróp Guðs til
alls mannkyns: „Snúið yður til mín og Iátið frels-
ast, þér gjörvöll endimörk jarðarinnar.“
Þegar Fáll postuli sér sömu heimsmynd fyrir
sér í Andanum, segir hann í Rómverjabréfinu
9,27: „Því að Drottinn mun gera upp reikning
sinn á jörðunni, binda enda á hann og ljúka við
hann í skyndi.“ Hvílík sönnun upp á þessi alvar-
legu orð urðu ekki úrslitin milli ísrael og Araba
á s. 1. sumri! Hver hefði trúað því að Guð þyrfti
ekki nema 100 mínútur til þess að breyta þeirri
heimsmynd, sem búin er að standa í 2553 ár? Og
þó er það eins satt og dagurinn er yfir okkur.
Þannig mun almáttugur Guð ljúka við einn reikn-
inginn af öðrum „í skyndi“ fyrir augum okkar.
Spurningin verður því nærgöngulli en fyrr: Hvað
líður tímanum?
Boðskapurinn un» synd og náð, iðrun og aftur-
hvarf, er jafn gamall mannkyninu. Frá upphafi
lil endisins, verður iðrun og afturhvarf eina leiðin,
sem Guð hefur gefið mönnunum út úr voðanum.
Þennan boðskap hefur hann sent æ ofaní æ: þjóð-
um, borgum og einstaklingum.
Það var iðrun og afturhvarfsboðskapur sem
Guð sendi mannkyninu á dögum Nóa. Hefðu menn-
irnir viljað hlýðnast boðskapnum, hefði ekkert
Nóaflóð orðið. Sama boðskap sendi Guð fólki
sínu gegnum Jeremía spámann, á undan herleið-
ingunni. Hefðu þeir trúað boðskapnum, hefði engin
herleiðing til Babel átt sér stað.
Sama sannleika um iðrun og afturhvarf, sendi
Jesús Jerúsalemborg og allri þjóðinni, er hann
gekk út og inn á meðal þeirra. Hefðu þeir trúað
boðskap hans, hefði Jerúsalemborg ekki verið
lögð í eyði sjötíu árum eftir Krist, og þjóðinni
tvístrað meðal allra þjóða heims.
Síðasta náðarkall verður eins og það fyrsta:
„Gjörið iðrun og snúið yður til mín,“ segir Drott-
inn.
Ég veit, að fjöldinn gerir ekkert með aftur-
hvarfsboðskap. Það sýnir saga kristninnar. En
Framh. á bls. 37.
29