Afturelding - 01.03.1968, Blaðsíða 34

ÍSIN.N BRÁÐNAÐI
Framhald af bls. 4.
ust aðeins tvær. Tækist þeim að velta nokkrum
steinum úr vegi þeirra, mundi heimsóknin meir
en borga sig, fannst henni. Og hafi nú Edith
kannski liðið eins mikið út af þessu og hún sjálf,
mundi það ekki þurfa mörg orð til þess að þær
yrðu góðir vinir á ný.
Það varð mikil gleði fyrir frú Strömberg, er
hún opnaði hurðina að herbergi frú Edith, að sjá,
að hún var alein. Svona gerir Guð. hugsaði hún
með sér.
Andlit frú Olsson ljómaði upp, er hún sá frú
Strömberg ganga inn um dyrnar. Síðan færðist
veikur roði yfir andlit sjúklingsins. Hún hafði
sannarlega ekki átt von á þvi, að fá heimsókn af
Hildegard Strömberg. En einmitt þess vegna snert-
ist hún svo innilega af þeirri liugsun, að liún hefði
ekki glevmt sér.
— Góðan daginn, sagði frú Strömberg hlýlega,
eruð alheilbrigður! Farið bara heim eins fljótt
og þér getið.“ Þetta kom pabba ekki á óvart, því
að þegar hann greip Biblíuna sína þennan morg-
un, andvarpaði hann: „Góði Guð, gefðu mér gott
orð í dag.“ Og það fékk hann, því þegar hann
opnaði Biblíuna, kom hann niður á þessum orðum:
„Þetta er dagurinn, sem Drottinn hefur gjört,
fögnum, verum glaðir á honum.“
Og það gerði hæði pabbi og við hin. Þetta varð
í sannleika fagnaðar- og gleðidagur.
Seinna um kvöldið gekk ég út á hlaðið, þar rétti
ég hendurnar upp til himins og sagði: „Aldrei
framar mun ég efast um mátt binn, Guð ininn!“
Unglingurinn hafði fengið kröftugt handtak frá
eilífðinni. Og síðan hef ég getað lagt alla sál mína
í þennan söng:
Þótt veröld á Guðs orði viti ei skil
og vilii bað efa, að sólin sé til.
Þá veit, ég af raun. að hún vermir og skín.
Ég veit hver mér Hknar — og sælan er mín.
Faðir minn lifir enn við beztu heilsu, og þetta er
ritað með levfi hans — í von um að það geti orðið
einhverjum til blessunar.
(G. E. þýddl úr „Herren stúr bak.“)....
um leið og hún rétti fram hönd sína og þrýsti
hennar innilega. Hún bætti við: — Ég hef hugsað
svo oft til þín hinn síðasta tíma. Ósköp má vera
þungbært fyrir þig, að liggja hér á sjúkrahúsinu
þessa hlýju og indælu sumardaga. Ég kenni svo
innilega í brjósti um þig.
Heyrðu, Edith, þú veizt, að við höfum ekki um-
gengizt livor aðra eða hitzt í langan tíma. Ég vil
því segja það undir eins, ég vil ekki að þetta sé
svona á milli okkar. Hafi ég á einhvern hátt sært
þig, þá bið ég þig fyrirgefningar. En þar sem
við erum kristnar, þá ber okkur að mæta hvor
annarri í kærleika.
fsinn bráðnaði á einu andartaki. Fyrstu við-
brögð Edith voru, að hún tók upp vasaklútinn.
Konurnar sátu þarna saman langa stund, án þess
að segja neitt. Þær héldust aðeins í hendur. Þetta
voru ómetanleafar, heilagar mínútur þegar fjarlægð
sem verið hafði á milli þeirra fór út í eilífðarsæ, og
þær urðu aftur eitt í anda, kærleika og sannleika.
— Ég þakka þér fvrir, að þú komst til mín,
Hildegard, sagði frú Edith með grátstaf í rödd-
inni. Það er eins og þungri bvrði hafi verið létt
af brjósti mér. bætti hún við. Satt bezt að segja,
finnst mér við höfum verið bæði stoÞar og heimsk-
ar eins og unglingar enda þótt við séum orðnar
rosknar manneskiur. Eftir betta minnumst við
aldrei á betta mál framar. Þökk fvrir blómin bín,
en bú hefðir bara ekki átt að kosta svona miklu
til. Blómin munu visna, en vinátta okkar má aldrei
visna framar. Hún er of dýrmæt til þess að fara
illa með hana.
Frú Strömberg sat róleg hjá henni allan heim-
sóknartímann. Nokkrir aðrir vinir komu bennan
dag í heimsókn til Editb. Það levndi sér ekki
undrun beirra. er þeir sáu bessar tvær konur í inni-
legu og ástúðlenn samtali. Ern bær virkilega orðn-
ar vinir aÞur? Það varð þá albaf ei'thvað gott við
það að Edith veiktist og var flutt á siúkrabús.
Steinnnnm var velt úr götunni. ísinn bráðnaði
og kærleikur Krists koni á réttan stað aftur. Allir
glöddust í söfnuðinum. Það var eins og biminninn
yrði allt í einu heiður. Sættin miHi bessara
fjölskvldna varð sem farvegur margvíslegrar bless-
unar fvrir söfnnðinn .
Aðeins ein beimsókn. einn blómvöndur og nokk-
ur einföld orð hafði gert kraftaverkið.
34