Jólablað félagsins Stjarnan í austri. - 24.12.1917, Qupperneq 18

ekki getað tileinkað sér — farið forgörðum. Til dæmis má
óhætt gera ráð fyrir því, að mörgum manni muni þykja
blátt áfram hin mesta fjarstæða og jafnvel hjákátlegt, að
vænta komu andlegs leiðtoga, finnist slíkt geti ekki náð
nokkurri átt; eða að minsta kosti mun mörgum finnast
vissara að hafa vaðið fyrir neðan sig og leggja sem minstan
trúnað á slíka hluti. Það verður því ofur eðlilegt, að þessi
spurning liggi á hvers manns vörum, þegar tilrætt verður
um hinn mikla fræðara: »Hvernig getið þér vitað að koma
andlegs leiðtoga sé nú í nánd?« Mikið af því undirbúnings-
staríi, sem bræðralag vort á fyrir höndum, hlýtur að verða
fólgið í því, að berjast með ýmsum hætti gegn þeirri van-
trúarstefnu, sem álítur sig nú þegar þekkja og skilja alla
skapaða hluti, sem á annað borð er unt að þckkja og skilja.
Það má auðvitað segja, að baráttan gegn þessari stefnu sé
nú þegar hafin um heim allan. Bræðralag vort þarf því ekki
annað en ganga í lið með sveitum þeim, sem berjast nú af
aleíli gegn henni. En það getur auðvitað gerl meira; það
getur bent þeim á ákveðið takmark og blásið þeim þeirri
sigurvon í brjóst, sem þær þektu ekki áður. Vér vilum sem
sé að öll þessi mikla barálta er að eins undirbúningur eða
nauðsynlegur undanfari komi hins mikla andlega leiðtoga,
sem vér væntum. Oss ber því að ganga í lið með hverri
stefnu, sem berst fyrir göfugum og andlegum lífsskoðunum,
og það án alls tillits til trúarbragða eða trúarákvæða. En
vér ættum að geta líka geíið hverri slíkri stefnu nýtt líf
með því að glæða hjá henni eftirvæntinguna um komu
hans, sem kemur til þess að leiða þær til sigurs og inn á
nýjar framsóknarleiðir.
Þess vegna verður bræðralag vort að hafa fyrst og fremst
vakandi auga á því, að koma þeim mönnum til hjálpar,
lf.