Jólablað félagsins Stjarnan í austri. - 24.12.1917, Síða 45

undirbúninginn undir komu meistarans, þekti liann ekki belur
en svo, að guðspjallasagan segir að hann liafi sent lil Krists
úr fangelsinu þegar meistarinn var bj'rjaður að kenna og látið
spyrja hann: »Ert þú sá sem koma skal, eða eigum vér að
vænta annars?« Og þegar svo andlega skygn maður sem Jó-
hannes skírari var gat efast, hvers er þá að vænta af okkur,
miðlungsmönnunum?
Hugsum okkur nú eitt augnablik, að við, sem höfum viljað
greiða meistaranum veg hér á jörðunni, þekkjum hann ekki
þegar liann kemur. Við hljótum öll að játa, að þelta gæti vel
ált sér stað, og það er svo alvarlegt umliugsunarefni, að ég
liygg að við hefðum öll golt af því að leggja þessa spurningu
fyrir okkur daglega: »Hvað get ég gert, svo ég verði fær um
að þekkja meistarann?« Fyrir mitt leyli er ég sannfærð um,
að lil þess er að eins einn vegur, sá sem ég nefndi áðan, að
búa Kristi musteri í okkar eigin hjörtum. Við erum með öllu
ófær til þess að dæma um það, sem finnur ekki neitt bergmál
í okkur sjálfum. Hver sá maður, sem hefur engan listasmekk,
sér ekki annað við hið fegursta málverk en léreft og klessur
af öllum litum; hinir dýrðleguslu tónar fara fram hjá þeim sem
hefur ekkert söngeyra; þeir snerta ekki tilfinningar lians;
þannig getum við ekki heldur skynjað né skilið Krist, mann-
kynsfræðarann, nema með samsvarandi eðli sjálfra okkar,
Krist'seðlinu, sem liggur falið í hverjum einasla manni. Til-
gangurinn með komu mannkynsfræðarans er einmitt sá, að
vekja og þroska þelta eðli lijá öllum mönnum, og við, sem
vonum að fá að vinna með lionum og fyrir hann, ættum því
með ráðnum huga að beina krafti okkar að þessu mikilvæga
undirbúningsstarfi hjá sjálfum okkur; því það eitt er víst, að
eftir því sem okkur hefur orðið meira ágengt á þessu sviði,
eftir því verðum við betri liðsmenn meistarans þegar hann kemur.
43