Jólablað félagsins Stjarnan í austri. - 24.12.1917, Qupperneq 57

það fyllilega í skyn, að Kristur mundi ekki hafa þurft að
deyja píslarvœttisdauða, ef þessarar aldar höfðingjar, sem hann
kallar, liefðu þekt speki hinna fullkomnu. En jafnvel þótt Páll
postuli fari ekki frekar út í þá sálma, í hverju hún liafi verið
fólgin, þessi speki, sem hann kendi meðal hinna fullkomnu,
þá eru þessi ummæli hans eigi að siður all-eftirtektarverð. Því
að bæði er nú það, að hann minnist hér á speki, sem kemur
hvergi skýlaust fram í grundvallarritum kristindómsins, og svo
líka hitt, að hann nefnir hér flokk manna, sem hann hefur
auðsjáanlega eillhvað saman við að sælda. Og það er ekki á
því að villast, að hann hefir meira álit á þeim en á hinum
»holdlegu« Korintumönnum, sem voru ekki neina »börn í
Kristi«, þ. e. illa kristnir. Nafnið á flokk þessum minnir einnig
á dulspekisbræðralag eilt á Gyðingalandi, er nefndust Essear.
Það er sagt að öll dulspeliisfræðsla og fyrirkomulag hjá þeim
hafi verið með líku sniði og því er líðkaðist með Pýþagóras-
bræðralaginu. Essearnir greindust í þrjá flokka, er nefndust tuj-
sueinar (neofytar), brœður og hinir fuUkonmn.
Annars bera frásagnir guðspjallanna það með sér, að sjálfur
meistarinn hefur ekki veitt öllum þeim, sem »bnigu að honum
og hlýddu á hann« eina og sömu fræðslu fremur en aðrir
trúarbragðahöfundar. Það var því ekki nema eðlilegt, að læri-
sveinar lians hefðu hið sama fyrirkomulag á fræðslu sinni.
Hann gerði auðsjáanlega mikinn mun á lærisveinum sínum og
»hinum út í frá«. »Yður er«, segir hann við þá, »unt að skilja
leyndardóma guðs ríkis, hinum út í frá verður alt að kenna í
dæmisögum« (Mark. 4, 11). Hann fór auðsjáanlega eftir því
við hverja hann átti, að sinu leyti eins og fyrirrennarar lians
höfðu gert. Því að »í mörgum ... líkingum flutti hann þeim
orðið eins og bezt átti við skilning þeirra«, segir guðspjalla-
inaðurinn Markús, og hann bætir við: »Án líkinga kendi hann