Iðunn : nýr flokkur - 01.04.1918, Síða 9

IÐUNN1
Rakel.
247
þú mundir koma þig, eða eins og hann komst að
orði: — þér batnaðk.
Um kveldið kom »syslir« með mælirinn. l?að var
ónotalegt að vera mæld, en »systir« sagði, að það
yrði að gerast kvelds og morgna. því kveið hún fyrir.
Nóttin leið. Rakel dreymdi, að hún væri um borð
í »Vestu« og seldi upp. Henni heyrðist hark og keðju-
skrölt á þilfarinu og opnaði augun; sparlökin voru
dregin til liliðar, og þrjár livítar vofur stóðu við
rúmið. Hún var að því komin að hljóða, en áttaði
sig; þetta mundu vera læknar, því einn þeirra sagði:
»Nú, þetta er stúlkan, sem »Collega« var, að tala
um, og tók teppið ofan af henni.
»Hvar er læknirinn minn?« sagði Rakel með grát-
staf í kverkunum, en í því koin hann inn úr dyrun-
um, og henni fanst liún frelsuð frá yfirvofandi hættu.
Læknirinn, sem hún lieyrði, að var kallaður pró-
fessor, skoðaði liana nákvæmlega — og þá sérstak-
lega hægri síðu, og talaði annaðhvort orð á útlendu
máli, sem hún skildi ekki.
Svo fóru þeir, en læknirinn liennar settist við rúmið.
»Þér hafið sofið í nótt, Rakel litla? Farið vel um
yður? — Já, já, ég veit það. Þér eigið að borða eins
og hestur, svo þér verðið dugleg. Hvað kallið þið á
Ströndum að ganga upp fjall?«
»Hvað við köllum að ganga ,að neðan‘«, sagði
Lakel forviða.
»Já, já, einmitt það, að ganga að neðan og reyna
að ná tindinum, reyna að verða frísk«. Hann klapp-
aði hönd hennar og gekk rösklega út úr stofunni.
Henni fanst hún verða mikið frískari, fanst hún
hlyti að verða bráðum alfrísk, ef læknirinn hennar
kæmi sem oftast. Henni datt í hug vorvindur; hann
yar einmitt líkur vorvindi; hánn var svo snar í snún-
,ngum og góður og glaðlegur.
Stúlkan, sem »stóð á höfði«, byrjaði að tala við