Iðunn : nýr flokkur - 01.04.1918, Side 65

iðunn] Eg kem meö vínber — 305
í dag ég fæ ykkur til að fagna,
þótt fremur þyki nú rödd mín veik;
á morgun, veit ég, ég verð að þagna
og víkja öðrum í ljóðaleik.
Á morgun gleymt það vist er með öllu,
þólt einhvern gleðji mitt ljóð i dag;
þvi vil ég leika með lyndi snjöllu
1 léttum klið fram á sólarlag.
Kom, lesið öll mínar ljósu rósir
óg lystugt teigið mitt unga vín,
þér sveinar státnir og svannar ijósir,
— ég slæ þá glymjandi lambúrín!
Síðasti engillinn hans Antonio Aliegri.
[L’ultimo angelo di Anlonio Allegri da Parravieini.)
Tvær mílur frá Correggio, við þjóðbraut þá, er
^ggur til Parma, stóð um miðbik 16. aldar einsetu-
Uiannsbús.' Það var reist á rústum rómversks kastala
frá dögum Hadríanusar keisara. Alt í kring voru lim-
guðingar, lágvaxið skógarkjarr og eldgamlar eikur.
ius þetta var ömurlegt og eyðilegt útlits og setti ein-
Vern raunablæ á béraðið. Taddeo frá Monsalvo hét
Sa> er hafði með eigin liöndum lilaðið það úr brund-
uuí rústum hins forna rómverska vígis. Hann var af
'gnustu aðalsættum og hafði lengi verið yfirforingi
iers Feneyinga. Loks varð hann leiður á fánýtu
lnjáli samtíðarmanna sinna og þreyttur á þeim sífeldu