Iðunn : nýr flokkur - 01.04.1918, Qupperneq 71

iðunn | Siðasti engillinn lians Antonio Allegri. 309
að teikna dóttur sína og það með svo miklum áhuga,
að hann hélt áfram með óþreytandi elju í rúmar
fjórar stundir án þess að leggja frá sér pentilinn.
í*egar hann hafði lokið við málverkið, ritaði hann
undir það þessi orð: »Antonio frá Correggio málaði
þetta 16. dag ágústmánaðar 1534, fáeinum augnablik-
um áður en hann dó«. það varð líka orð að sönnu,
því að verkinu loknu myrkvuðust augu hans, roðinn
hvarf úr kinnum hans, mátturinn hvarf úr öllum
hmum hans og fáeinum augnablikum síðar var hann
hðið lík. Þessi mynd Correggio’s þykir vera einhver
hin aðdáanlegasta af öllum hans málverkum.
Sá siður er jafn-tíður og hann er fráleitur og fyrir-
htlegur, að sýna mikilmennum heiður og virðingu
að þeim látnum og hugsa ekkert um þá, meðan þeir
hfa, og láta þá jafnvel skorta daglegt brauð. Það
var þvi ekki að ófyrirsynju, er skáldið kemst svo að
°rði í helgri vandlætingu sinni:
Fölsk er sú öld, er andans hetjur pínir
alt peirra líf, en dánar lársveig krýnir.
Og þannig var um vesalings (iorreggio. Jafnskjótt
°g fregnin um lát hans barst út, fundu allir glögt til
Þess, hverjum þeir áttu á bak að sjá. Úr öllum átt-
Uln komu sendiherrar til að prýða útför hins mikla
hstamanns; og hið fátæklega herbergi, þessi bústaður
órbirgðar og örvæntingar, er nýlega hafði bergmálað
hveinstafi og andvörp, varð nú samkomustaður þjóð-
höfðingja og tíginna manna, er komu sem fulltrúar
þeirra. Daginn, sem jarðarför vesalings Antonio fór
fram, voru allar götur, sem líkkistan var borin um,
Pryddar sorgarskrúði. Aliir voru klæddir sorgarbún-
lng>, og úr öllum gluggum rigndi rósum og bióm-
sveigum yfir líkbörurnar. Eftir að líkið hafði verið
horið í kirkju, linti ekki sálmasöngnum í þrjá daga
°g Þrjár nætur. Var þetta sönn ræktarsemi? Vér skul-
Uni ekki ælla, að svo hafi verið. Verkin sýna það