Iðunn : nýr flokkur - 01.01.1920, Blaðsíða 19

IÐUNNI
Falsfriður.
177
stjórnanna í Vesturríkjum álfunnar á Bolsjevisman-
um siðferðilegs og jafnvel trúarlegs eðlis. f*ær telja,
að hann sé sjúkdómur, sem eingöngu gjósi upp í
yfirunnum löndum. Sigurinn geri menn ómóttækilega
fyrir hann. Þær halda, að hann sé refsing af himn-
um ofan — á Rússlandi sökum þess, að það hljóp
undan merkjum Bandamanna; í Þýzkalandi, Austur-
ríki og Ungverjalandi fyrir hernaðarstefnu þeirra sem
og pólitík þá, er Bismarck beittist fyrir á sínum
tíma.
Þegar óvinir Vesturríkjanna ógna þeim með því,
að byltingin ægilega geti breiðst út til þeirra landa,
sem nú virðast trygg á yfirborðinu, telja viðkomandi
stjórnir það annaðhvort árangurslausar tilraunir valda-
lausra, þýzkra og ungverskra lýðveldismanna eða
hnignandi rússneskrar ofbeldisstjórnar, til að hræða
trauslbygð þjóðfélög sigurvegaranna, Frakklands, Eng-
lands og Norður-Ameríku.
Vestur-Evrópa ætlar að nota landvinninga og skaða-
bætur sem einskonar bólusetningu gegn Bolsjevism-
anum. Muni þetta sennilega koma í veg fyrir, að
hið vaxandi innanlandsstjórnleysi í Frakklandi nái
að sameinast því stjórnleysi, sem nú er að brjóta
sér braut vestur á bóginn frá Austur-Evrópu. Kom-
andi tímar munu leiða í Ijós, hvort von þessi ræt-
ist eða eigi.
Frakkar tetja það réttlætisverk að vinna aftur
Elsass-Lothringen sér til handa, og svo er í raun
og veru. Ástæðurnar til þess eru þó miklu síður
þær, að Frakkland hafi átt sögulegan rétt til lands-
hluta þessara en þær, að þýzka ríkið hefir beitt
fandið svo himinhrópandi grimd og skilningsskorti,
uð íbúarnir munu sennilega taka skiflunum sem lausn
úr ánauð, enda þótt yfirgnæfandi meiri hluti þeirra
ínæli á þýzka tungu.
Þegar á skaðabælur er litið, er tilfinnanlegasta
Iðunn V. 12