Iðunn : nýr flokkur - 01.01.1920, Blaðsíða 64

[ IÐUNN
Tvennskonar frægð.
Eftir
Pedro Antonío de Alarcón.
(Pýtt úr spænsku.)
Einhverju sinni, er hinn frægi flæmski málari
Pélur Páll Rubens var að ráfa um lcirkjurnar í
Madrid með nafnkunnum lærisveinum sínum, varð
honum reikað inn í kirkju, er áföst var við forn-
fálegt klaustur, sem sagan getur ekki um nafn á. Fátt
eða jafnvel ekkert gat hinn frægi listamaðar fundið
til að dáðst að í þessu fátæklega og einfalda guðs-
húsi og fór hann því, eins og hann var vanur, að
fárast um það, hve litt munkarnir í Nýju Kastilíu
bæru skyn á fagrar listir. En á leiðinni út úr kirkj-
unni kom liann auga á málverk, er var nærri hulið
í hálfrökkri mjög skuggalegrar kapellu. Hann gekk
að því og laust upp undrunarópi.
Lærisveinar lians hlupu undir eins til hans og
spurðu: »Meistari, hvað haflð þér séð?« — »Horfið
á 1«, sagði Rúbens, og í stað þess að svara spurn-
ingunni, benti hann á málverkið, er nú blasti við
þeim. Sveinarnir urðu nú jafn-forviða og höfundur
»Niðurtöku Krists af krossinuimc. Á málverkinu var
sýndur deyjandi munkur. Hann var mjög ungur og
gæddur þeirri fegurð, er hvorki meinlætalifnaður né
dauðastríðið höfðu getað unnið bug á.
Hann lá marflatur á steingólfinu í klausturklefa
sínum; aðra hendina teygði hann út frá sér yfir
hauskúpu (á gólfinu), með hinni hélt hann róðu-
krossi úr tré og kopar að brjósti sér. Baka til á
málverkinu sást mynd máluð, sem hengi hún yfir