Iðunn : nýr flokkur - 01.01.1920, Blaðsíða 61

IÐUNN|
Sóttarflutningur.
219
ham, væg á þessum, mjög þung á öðrum, eins og
yíirleitt allar farsóttir. Svo viða hefir fundist sótt-
kveikja í heilbrigðum, þegar veikin hetir gengið, að
menn héldu, að hún væri í hvers manns munni og
nefi. Þetla reyndist þó eigi rétt, því nákvæmar rann-
sóknir hafa sýnt, að þeir verða einkum sóttberar,
sem næstir standa sjúklingunum og mest mök liafa
við þá; en þeir, sem fjær þeim eru, miklu sjaldnar
eða alls ekki. Af því að mæðurnar hafa meira
samneyti við börnin en feðurnir, verða þær miklu
oftar sóttberar en þeir.
Við rannsókn, sem gerð hefir verið, hefir það kom-
ið í ljós, að mæður verða sóttberar í 14,5 tilfellum
af hundraði hverju, þegar veikin gengur, systkini í
10,5, feður í 7,7 og annað heimafótk í 2,8 tilfellum.
Aðrir halda því fram, að vandamenn verði
sóttberar í 30—35°/o, þegar veikin gengur yfir; í
skólum 20—25°/o; af öllum almenning 12—14%.
Auðvitað á þetta sérstaklega við þéttbýli, borgir eða
þéttbýlar sveitir.
það sýnir dásamlegan sjálfsvarnarkraft líkamans,
hversu fáir sýkjast af þeim, sem sóttkveikjurnar bera
í sér.
Sjúklingar, sem fengið hafa barnaveiki, losna lang-
tíðast við sóttkveikjurnar, eða í 70—80 tilfellum af
hundraði hverju, hálfum mánuði til þrem vikum eftir
að veikin greip þá. Sumir losna á hinn bóginn eigi
greiðlega við sóttliveikjurnar, en bera þær í sér í
koki og nefi svo mánuðum og árum skiftir. Sótt-
berar þessir sýkja eflaust oft og tíðum út frá sér,
einkum þegar kveffaraldur eða önnur veikindi, sem
lama kraftana, hafa búið í baginn fyrir sóttkveikj-
urnar. Sumir hafa haft þá skoðun, að sóttkveikj-
urnar yrðu lingerðari við þessa dvöl í heilbrigðum,
en reynslan hefir sýnt, að svo er alls ekki. Þegar
byrlega blæs, geta þær sóltkveikjur, sem korna frá