Iðunn : nýr flokkur - 01.01.1924, Blaðsíða 48

206
Magnús Jónsson:
IÐUNN
ekkert. Æfagömul hefðarfrú, de Bussy, sem komin
var á hundraöasta og ellefta árið, og hefði átt að
vera farin að snúa heiminum frá sér, fékk sér eitt
af þessum móðins pilsum. En hún var farin að verða
fótfúin, gamla konan, og rasaði, en byltur eru göml-
um hættulegar svo að hún dó af öllu saman. Hún
er því sannur pislarvottur tízkunnar. En víðu pilsin
biðu ekkert tjón við þetta sorglega áfall.
Upp úr stjórnarbyltingunni frönsku urðu ýmsar
breytingar á búningum. Þá þótti kvenfólkinu falleg-
ast að klæða sig sem allra minst, og auðvitað hefði
það ekki talið það eftir sér að þola þann kulda og
þá vosbúð, sem af því leiddi, að hætta alveg að
skýla sér með fötum, en það var þó ekki gert. En
svo langt komust þær, að ganga í klæðnaði, sem var
ekki nema tæp tvö pund alls og það er vel gert.
En hve lengi var Adam í Paradís? í*að leið ekki
á löngu þar til síðasti og merkilegasti afspringur
fjaðrapilsanna kom á sjónarsviðið, krínólinan. Og nú
var ekki verið að þenja sig til einnar hliðar eða
annarar, heldur alt um kring. Sæmileg krínólina var
8 álnir í ummál, en beztu sparikrínólínur voru 10
álnir. Það var heppilegt að húsnæðisvandræðin, sem
við höfum nú búið við um stund, voru ekki komin,
því að það væri víst ekki mikill afgangur af því að
kona í krínólínu kæmist fyrir í sumum íbúðunum.
Náttúrlega hefir það borið við, að pilsin hafa far-
ið í hina áttina og gert sig líkleg til þess að banna
kvenfólki að ganga, en sjaldan mun það hafa staðið
lengi, og mega allir muna síðustu tilraunina, tunnu-
gjörðina svo nefndu, sem kom á sjónarsviðið fyrir fá-
um árum, en var rekin heim til sín snarlega af kven-
fólkinu.
t*á hefir og nokkur munur verið á sídd kvenbún-
ingsins á liðnum öldum. Yfirleitt hefir það þótt við
eiga að hann væri síður. Einkum hömuðust klerkar