Iðunn : nýr flokkur - 01.01.1924, Qupperneq 61

IÐUNN
Róm.
219
minni en ég átti von á; hafði ég vonað að fá reglu-
legt hitabað, en það kom aldrei.
Á daginn reikaði ég hugfanginn um gamlar rústir,
hafðist löngum við í hinum fornu rústum, en mest á
Forum Rómanum. Eg kom þangað 5 sinnum og
eitt sinn sat ég þar 5 tíma í einu. Ég sat á hinum
gamla stað, þar sem Cicero og aðrir mælskumenn
Rómverja höfðu staðið og haldið ræður sínar fyrir
iýðnum. Ég las þar ræðu Cicerós pro Sexto Roscio
og hefi ég aldrei notið hennar eins vel og þar.
Ég kom nokkrum sinnum í Golosseum og átti þar
nautnaríkar stundir. Ég sat eitt sinn lengi uppi á
þriðja palli gegnt keisarastúkunni og horfði niður
yfir hið mikla leiksvæði, og sá í anda skilmingar-
mennina fornu; sá hina kristnu píslarvotta, er þeim
var kastað fyrir óargadýrin.
Stundum gekk ég langan veg út á via Appia,
sem lagður var árið 312 f. Kr. og má víða sjá enn
hina fornu steinlagningu. Éar liggur svo leiðin út að
Katakombunum, og fór ég þangað einn dag ásamt 2
Svíum, vinum mínum, er dvöldu á sama hótelinu
og ég. Þar niðri, djúpt neðanjarðar, voru samkomu-
staðir og grafhýsi hinna fyrstu kristnu. Ekki varð
ég eins hrifinn þar niðri eins og ég hafði búist við;
liklega af því að ég var ekki einn.
Stundum reikaði ég fram og aftur á götunum og
gætti að siðum og háttum og atferli manna. Ég gekk
um mjóstu göturnar þar sem íbúðir manna eru eins
og hellar inn í gamla rómverska múra, og var held-
ur óvistlegt að líta þar inn, enda hefst fólkið lítið
þar við nema á nóttum, en á daginn situr það úti
á gangstéttunum eða götunni og hagar sér þar eins
og það væri heima hjá sér. Bar margt skringilegt
fyrir augu. Þar sá ég margt fólk afar ræflalegt til
fara, en það bar sig svo vel að mér fanst jafnvel
eitthvað fegurðarbragð vera á sjálfum görmunum,