Iðunn : nýr flokkur - 01.09.1932, Síða 16

206
Nesjamenska.
IÐUNN
])ann, sein þar er lýst, þá er það víst, að í atigum sál-
hreinna manna er vísan nærfærin lýsing á þeim hvöt-
um, sem búa að baki væmnustu umvöndunarskiifun-
umi um hnignandi siðgæði þjóðarinnar.
Guðmundur naut einu sinni þess bedðurs, að vera
bitbein oddborgaraháttarins fyrir djörfung og bersögli..
Síðlari árin hefir hann farið hamförum til þess að sanna,
að það var óverðskuldaður heiður. Hann hefir leikið'
það hlutverk með innfjálgri ánægju, að vera hirðtrúður
nesjamenskunnar á Islandi. Þess vegna heldur hann
fyiirlestra um bolsévisma og aðrar menningarstefnur,.
sem haim hefir ekkert vit á. Þess vegna skrifar hann
glaðklakkaralega grein eins og „Feimnismálin“ um ber-
sögli yngri mannanna, og kennir þar bæði öfundar og.
ergi. — Þess vegna snýr hann í villu og lýgi speki-
orðum St. G. Stephanssonar, sem hann þykist þó dá,
þegar hann er að íLaðra upp um auðvirðilegustu póli-
tiska hjátrú samtíðar sinnar. Guðm. hefir einu sinni
lagt í það, að „skýra“ þetta erindi í kvæði Stephans,.
Kveld:
Og þá sé ég opnast það eymdanna djúp,
þar erfiðið liggur á knjám,
en iðjulaust fjársafn á féleysi elzt
sem fúinn í lifandi trjám,
en hugstoia mannfjöldans vitund og vild
er vilt um og stjórnað af fám.
Þessir fáu ætlar Guðmundur að séu foringjar ör-
bjargamannanna, málsvarar erfiöisins og féleysisins.
Að hans skoðun em það þeir, sem villa um vitund
fjöldans. öll „skýring" Guðmundar er ekkert annað en
cfæs og stunur vegna „fúans", sem ekki fær að alast
í friði á hinu lifandi tré.
Þetta heitir að snúa Faðirvorinu upp á andskotann..