Iðunn : nýr flokkur - 01.09.1932, Blaðsíða 19

CÐUNN
Nesjamenskci.
209
á klámsemi Kambans, en á jafnframt að vera birtáimg
á Ragnar E. Kvaran fyrir óhæfiliega liðveizlu við laus-
ungina. Og í 16 ár hefir Árnii ekkert lært og enigu
gleymt. Greinin er, [)ví miður, fyrir neðan allar heMiur,
bólgin af úlfúð og málæði — eiws og hin fyrri. T. d.
gerir höf. ráð fyrir pví, að með bókum og þess háttar
sé hægt að „sveigja mannlegt ecli“, og pá, að pví er
virðist, einkum með pví „að drþgct fram blæjulausa og
heimtufrieka kynfierð1ishvötiina“. Svo að hún er pá að
min'sta kosti til, úr pví að ekki parf annað en dracja
hana fmm! Gott er að fá að vita, pað. HimSan hún
verði clregin, svo að hætta sé á að bliessað „edlid“ fari
á hrakning fyrir henni, skýrir höf. ekki. Pað er engin
von á pví. Nei, góðir hálsar, mannlegt ebli er seigara
cn svo, að pað bogni fyrir einni bók. Pað stæði annars
ekki svona lengi á heimsbyltingunni, kæru samborgarar.
Ef um pað væri spurt, af hverju Árni Jakobsson
skrifar nú söma greinjna og í Isafold fyrrum, eftir
16 ára pögn, pá mætti vera, aÖ Freud, sá, er hann getur
í upphafi greinar sinnar, kynni svör við pví. Freud
myndi væntanlega reka augun i, að bækur purfa ao
ýta allfast við kynhugð höf. til pess að honum finnist
ómaksins vert að skrifa um pær. í annan stað myndi
honum vart dyljast, að í báðurn pessum grein-um, sem
eru bókmentalegt æfistarf Árna (fyrir utan ræðu, fluitta
■á Breiðumýri 19. júní 1915), er pessi kynhugð á sér-
legá áberandi hátt tengd við hugtakið „tignar konur“
(Sbr.: ,„Tigna konart, Ragnheiður Brynjólfsdóttir, fer
I ofsa-heift um hánótt í rúm til elskhugans" — „Svona
nærri dýrinu flytur Jón Trausti Ugnustu komina, sem
hann' finnur í landinu"). I.oks myndi Freud sjá, að pað
var andúð, ádeila, viðspyrna, ekki guðmóður, hrifni og
fögnuöur, sem ýtti Árna fram á ritvöllinin í fyrsta sinn,
Iðunn XVI.
14