Iðunn : nýr flokkur - 01.09.1932, Blaðsíða 47

IDUNN
Björgunarlnun.
237
mundi aftur hverfa til hans og dást að snarræði hans
og handfestu. Kannske mundi irresturinn minnast á
þetta á stólnum, og miikið mundi um |jað talað í þorp-
inu, og Bangsi ætlaði að láta svo undur lítið yfir pessu.
Þetta var einhver ánægjulegasti róður, sem hann hafði
farið í, hann var sannfærður um, að guð hafði verið
að xieyna hann mieð þessu háttalagi jjeirra Jóku og
Simba, til þess að geta sýnt peim ápreifanlega, hvern
mann Bangsi hefði að geyma.
Sim-bi varð að fara heim og hátta strax og peir komu
að landi. Hanin hafðd fengiö köldu. Jóka kom ofan í
fjöruna og hjálpaði Bangsa til að gera að fiskinum.
Húni var alúðlegri við hann en hún nokkru sinni hafði
verið áður og spurði hann hvað eftir annað um atburð-
inn á sjúnum og var hrærð yfir pví, hve Bangsa hefði
tekist lánisisamlega.
Hjónin sofnuðu út frá pvi um kvöldið, að tala uim
petta hrevstiverk Bangsa, sem var svo hamingjusamur,
aö pað heyrðist á hrotum hans eftir að hann var sofn-
aður.
Um rniðja nótt hrökk Bangsi upp. Hanu dreymdi, að
hanri væri að ná í Simba í sjónum og greijj til hend-
inni, en hann náði ekki í neitt, glaðvaknaði og settist
•upp í rúm'in'U í sketfingu yfir pvi, að sér hefði mistek-
ist. Hann var dálitia stund að átta sig, en svo mundi
hann eftir pví, að hann var háttaður hjá Jóku sinni. —
En hann var einn í rúminu. — Hvað var orðið af Jóku?
Hann hélt niðri í sér andanum og kreisti aftur augun,
eins og til að telja sjáifum sér trú um að hann svæfi.
En nei, hann var glaðyakatidi, og braukið, sem hann
Jieyrði í kamesinu, par sem Simbi svaf, lét hann gruna
ástæðuna fyrir fjarveru Jóku.
Hann hneig máttllaus út af í ríraiið sitt. Þar lá hann