Iðunn : nýr flokkur - 01.09.1932, Page 49

IÐCJNN
Pýzkar ástavísur.
239
Víst mundi brosaÖ að be&i lágum,
ef bmgna nokkur hann fyndi’ á leið.
Ljóst á rauðum rósum sá,
tra la la la,
hvar ég höfuð hvíldi f>á.
Ef eitthvað vitnast um okkar fundi,
ó, hve ég hlýt mín að blygðast I)á.
Því hvað við ao höfÖumst í þeim lundi,
við að eins tvö máttum heyra og sjá
©g fuglinn litli, er söng við sig.
Tna La la la.
Hann ljóstrar engu upp um mig.
Skín fagra sól á sali.
(Þjóðvísa.)
Skín fagra sól á sali;
lát sindra vorloft blá.
Leið alla saman, er unnast
og eiga saman að ná.
Þung liggur fönn á fjöllum;
fyllir upp dali og skörð.
En guð bæði vill og getur
gadd leyst af kaldri jörð.
Nú rennur gaddur í gili;
nú glóa vorloft heið.
Guð blessi foreldra’ og frændur.
Nú fer ég mína leið.