Iðunn : nýr flokkur - 01.09.1932, Side 51

IÐUNN
Þýzkar ástavísur.
241
Ef vænt um mig pykir þér, væna,
ég vel þér pau blómin góð.
Og utan við gluggann pinn alt af
skal óma þrastarljóð.
Ég bað þig.
(Th. Storm.)
Ég bauð þér hvíld við brjóstið mitt;
ég bað þig koma að hjarta mér.
En rödd, s>em fyr þú hlýddir hljóð,
ei hafði lengur vald á þér.
Ei veit ég hvar um vang þú fer;
veit ei um kjör þín, silkihlín;
hef þetta eitt í huga mér:
mér hurfu ljúfu brosin þín.
En þegar stillist stormatíö
og staðnar brim í huga mér,
ég finn það vel: mín ástúð öll
á alt af sina rót hjá þér.
Þá hverfur alt, sem nú er næst
sem næturskuggi, er fer um svið,
og tíð sú ein, er okkur var
til yndis gefin, tekur við.
Er röðull skín á banabraut
og bet mér ljós á hinsta stig,
Iðunn XVI.
16