Iðunn : nýr flokkur - 01.09.1932, Síða 88

278
Dæmisaga.
IÐUNN
sjö sóknir. Og kæmi það fyrir, að Kölski gengi fram
hjá kirkju á sunnudegi, þá brást það ekki, að presturinn
stæði í stólnum og predikaði um hann.
Það voru ófagrar sögur, sem Köiski fékk að heyra
um sjáifan sig. Unga inenn, sem stunduðu guðfrœði-
nám, hafði hann látið tálfríðar meyjar glepja, og heið-
arlegan víntappara hafðii hann flekað til að bianda
messuvínið vatni og síðan snúið hann úr hálsliðnum í
kjailaratröppunum og haft sálina á brott með sér. Og
til konu sjálfs prestsins hafði hann komið og útmálaö
fyrir henni svo skelfiiega hliuti um fýsn holdsins, að
hún hafði gleymt sér og bnent kálfasteikina.
Kölski varð alvarlega skalkaður yfir þessum ákær-
um. Hann hafði aldrei fyr hugsaö út í jretta neitt að
ráðí; sennilega hafði homun fundist, að svona hlyti
það að vera það fylgdi óhjákvæmilega með emb-
ættinu. En þegar hann nú heyrði þetta með eigin
■eyrum, og það frá sjálfum predikunarstólnumi, var
honum þegar Ijóst, að við svo búið mátti ekki standa,
og hann bölvaði sér í sand og ösku upp á það, að hér
eftir .skyldi verða annað snið á hiutunum.
Sálunum, sem hann hafði i hítinni, slepti hann út um-
svifal'aust. Sumar þeirra flöksuðu þegar upp á orgel-
gnindina og ýldu hljóðlega af gleði yfir frelsuninni, og
sumar fóru út í kirkjugarð og settust þar, hver á sitt
leiði, og hörmuðu dauða siinn. En sú allra syndugasta
fór rakleiðis í meðhjálparann og gekk inn í skrúðhúsið
íil þess að fá sér hjartastyrkingu.
En Kölski Jiaut beina leið heim. í helvíti. Hann var
svo kátur, að hann söng við raust: „Svo skal þá Sat-
ans ríiki — —“, þvi nú var hann ákveðinn í aö bæta
rá'ð sitt og láta af illum verkum það sem eftir væri
æfinnar.