Iðunn : nýr flokkur - 01.09.1932, Síða 93

IÐUNN
Bækur.
Guðbrandur Jónsson: Moldin kallar
og adrar sögur. Rvík 1932. Otgefandi
Ólafur Erlingsson.
Ég keypti þessa bók um daginn, þegar ég skrapp í kaup-
staðinn með bilað sláttuvélarblað. Píndi mig til þess,
svo að ég hefði eitthvað að grípa í um næstu helgi
og komandi innilegudaga. Og svo fanst mér, satt að segja,
nefið á svarta piltinum á kápunni svo skemtilega hvast,
ekki ólíkt því, sem það hefði hnýst ofan í ýmislegt, kannsko
fleira en því hefði verið bráð-velkomið. Þess háttar nef tr
talsverður fengur í fábreytni sveitanna.
Ég varð fyrir allmiklum vonbrigðum um bókina, og þó
öllu fremur yfirburði þessa nefs, sem ég hafði tekið ást-
fóstri við. Að vísu fer lesandanum svo við lestur þessara
níu smásagna, að svo er sem honum sé riðið gandreið land
úr landi, en forvitið nef stýri förinni. En nefið er ekki nógu
forvitið, hnýsist ekki nógu djúpt í örlög og atburði. Því er
einhvern veginn nóg að þefa og lofa lesandanum að þefa
með sér, ef hann hefir nasasnerpu til þess.
Þá er ég hafði lokið að lesa þessar níu smásögur, kom
mér til hugar, að héðan úr sveitinni hafði piltur einn farið
til sjós um vetrartíma, og gaspraði sá margt um sæfarir,
er heim kom. Minnisstæðast varð honum, er hann eitt sinn
dró golþorsk á hundavakt, og hafði sá gleypt strýheila,
lýsu. Hún var ekki ver leikin en svo, að pilturinn gerði hana
að hann ætlaði að láta taka prestinn og senda hann
burt. En allir englarnir voru þá flúnir og postularnir
sofnaðir.
Og Guð iðraði þess sáran að liafa skapað þessa
prestsál.