Iðunn : nýr flokkur - 01.07.1928, Síða 57

(IÐUNN
]óhannes Miiller og höllin í Elmau.
251
Þessa lind opnaði ]esús með mönnum, en engum
nema honum hefir tekist að halda farveginum opnum,
enda er það vandkvæðum bundið. Það er eins og lífið
•sjálft hafi tilhneigingu til þess að lokka manninn út af
þeim þrönga vegi, sem leiðir til lífsins.
Vér verðum einatt alt annað en oss var ætlað að
■verða. Menning, staða, umgengni við vissa menn — alt
þetta hefir áhrif á oss, breytir lífsstefnu vorri, setur
stimpil sinn á oss, en ieggur um leið það, sem með oss
leynist af nýju lífi, í rúst. Því alt, sem kemur að utan
og hefir áhrif á oss, án þess það eigi rætur í grunni
sálar vorrar, fær hinni lifandi mótun hins innra manns
enga næringu. Þvert á móti. Það beitir insta eðli vort
ofbeldi, afskræmir það. Því skyldum vér gæta varúðar
við öllu, sem brjótast vill inn í líf vort. \Jér skulum
vera tortrygg gagnvart sjálfum oss, hverja lífsskoðun vér
aðhyllumst, hvaða grundvallarreglur eða meginhvatir
«tjórna gerðum vorum og framkomu. Oss er nauðsynlegt
að temja oss að standa eins og fyrir utan oss sjálf og
horfa þannig á oss sem í spegli og athuga hvern hátt
vér höfum á framkomu vorri. Þá munum vér komast að
raun um, að eitthvað það lifir með oss, sem alls ekki
heyrir oss til. Því líf flestra er eftirhermur, skoðanir
þeirra skoðanir einhvers annars.
Það eru andlaus, lífvana, vélgeng kerfi, sem hafa gert
oss sinnulausa fyrir öllum andlegum hræringum. Það
eru stirðnuð, hálfdauð lögmál, sem hafa tælt oss yfir á
götur, þar sem bíða vor þungar byrðar, en engin hjálp.
Alt þetta annarlega og utan að komandi ræður og
ríkir yfir oss. Tízkan og tíðarandinn, andi vissra stétta
og stefna, játningar og erfikenningar hafa hnept líf vort
'í fjötra.
En með hverjum manni, í djúpum eðlis hans, liggur