Iðunn : nýr flokkur - 01.07.1928, Síða 66

260
Islenzk bókagerð.
IÐUNN
aðalverðið orðið í pappírnum. Það nær því engri átt að
bera þetta saman.
Það fer líka eftir smekk hvers eins með pappír,
hvort þeir kunna betur við þykkan pappír eða þunnan.
Hrjúfur pappír, dálítið þykkur, sé hann ekki stífur, þykir
mér skemtilegri en þunnur eða gljáandi pappír. »Hinar
ítærri sögur* Einars Kvaran mundu eiga að vera Ofur-
efli og Gull, þó þær séu ekki eins stórar og sumar
seinni sögur hans — þar leit ]ón á fyrirferðina, en
ekki á blaðsíðutöl eða leturmergð! — Pappírinn í þeim
er enskur, stæling á »India paper«, sem talsvert hefir
verið notaður í Englandi. Þessi pappír hefir ekki náð
hylli meðal útgefenda, því hann hefir ekki, það ég man,
verið notaður í aðrar bækur en þessar tvær og »Vestan
hafs og austan*. Þessi viðvörun ]. S. var því alveg óþörf.
Honum er illa við eyðurnar, og skal ég viðurkenna,
að þar er stundum farið lengra en góðu hófi gegnir.
En það er nokkur munur á, hvert lesmálið er. Við les-
um Myndir Huldu með öðrum hætti en t. d. þessar
greinar okkar. Ljóðabók, sem okkur þykir vænt um,
kynnum við ekki við að væri eins prentuð og vasa-
útgáfan af Sálmabókinni.
Um Myndir Huldu setur ]. S. þessa athugasemd:
»Þess gerist varla þörf að geta, að skáldkonan á enga
sök á búningi bókarinnar*. Það er náttúrlega einhver
bóksalinn, sem ber þá »sök«, en hver, er mér ekki ljóst.
Höf. gaf sjálf út bókina. Það var ekki einu sinni að
bóksali hefði útsendingu hennar á hendi. Hver var það
þá, sem tók ráðin af höfundinum?
Um þá uppástungu ]. S. að láta kaupfélögin annast
bóksöluna, er það að segja, að þar hefir rækileg tilraun
verið gerð. Einn helzti bókaútgefandinn í Reykjavík
gekk úr Bóksalafélaginu til þess að geta tekið saman