Iðunn : nýr flokkur - 01.07.1928, Qupperneq 91

IÐUNN
Rúm og tími.
V. Rannsóknir um himingeiminn.
Vígahnött ber viö sólu. Það bar við í Hamborg,
15. marz síðastliðinn, að maður nokkur, A. Stentzel,
athugaði sólina í sjónauka og sá þá svartan hnött, að
því er virtist, renna fyrir sólhvelið. Rann hann það skeið
á 6 sekúndum.
Svipaða sýn sá enskur mc»3ur, dr. Steavenson, fyrir
skömmu, og virtust báðir þessir hnettir hafa líkan hraða
og svipaða stefnu.
Eigi er hægt að segja með vissu, hvað þessi hnöttur
er eða hvar hann rennur, ef hann er enn við líði. Vera
má að hann sé einn af hinum ótalmörgu vígahnöttum,
er sveima um geiminn, og renni braut sem enginn
þekkir. En vera má einnig, að þetta sé örlítill fylgi-
hnöttur jarðar vorrar — annað tungl — er renni skamt
utan við gufuhvolfið og gangi kringum jörðu vora á fáum
stundum. Gægist víða fram hugmynd sú, í þjóðtrú
manna, að tungl jarðar séu tvo, og mundi þykja tíðind-
um sæta, ef Urðarmáni þjóðtrúarinnar breyttist þannig í
veruleik.
Stundum ber við endranær, að vígahnettir renna fyrir
ljósop sjónauka, en æfinlega bregður þeim fyrir eins og
leiftri á einu augnabliki, og eru þeir á fleygiferð um
lofthaf jarðar og glóandi heitir af viðnámi þess. Má því
ætla að líkami þessi hafi verið bæði stærri og fjarlægari
en venja er til, og ef til vill hæfilega fjarlægur til þess