Hlín. - 01.04.1902, Qupperneq 14

4
Hlín hefir nú þegar náð meiri útbreiðslu en eg gat
biiist við á svo stuttum tíma þegar eg í haust réðst í
að gefa hana út, og er mér bæði ljúft og skylt að
þakka og meta þá alúð, sem þér talsvert alment hafið
auðsýnt henni, jafnframt og eg verð þó að álíta. að
kaupendur hennar og lesendur séu enn alt of fáir, bæði
mín vegna og yðar vegna, því að sé H1 í n nú þegar
þess verð, sem hún er álitin að vera af flestum, þá eru
líkur til, að hún geti orðið þó enn betri og gagnlegri,
ef að ástæðurnar leifðu mjer að leggja nógu mikið í
sölurnar til að gera hana svo vel úr garði sem unt væri
með nógum peningum, og jafnframt er líka sjálfsagt, að
hún hlýtur þá að gagnast því meira, því almennar sem
hún er lesin. Það virðist því eðlilegt og skynsamlegt
að álíta, að Hlín eigi að komast inn á hvert einasta
heimili á landinu, með því að hún hlýtur að vera einsk-
isvirði, ef hún er ekki einnar krónu virði um árið fyrir
hvert heimili.
Eg þarf að hafa góðan útsölumann að H1 í n í
hverri sveit landsins, en vantar enn marga. í
sumum sveitum er hún nú þegar keypt mjög alment, en
sumstáðar er hún því nær óþektenn. Til sönnunar því,
hvernig hún líkar, hefi eg til mesta sæg af bréfum frá
merkum mönnum viðs vegar um land, sem ótilkvaddir hafa
tjáð mér velþóknun sína á Hlín, og kann eg þeim öll-
um innilega þökk fyrir það, ekki vegna þess að eins, að
það er mér í hag, heldur einnig vegna þess, að það er
altof sjaldgæft að menn kunni að meta góða viðleitni,
og vilji viðurkenna þá, sem með þeim eru á veginum
nema fyrir eiginhagsmunavon, eða af vanalotningu fyrir
hinu svo kallaða »lœrða« og »frímerkta«.
Hér er ekki rúm til að birta þessi umgetnu góðu bréf,