Hlín. - 01.04.1902, Side 44

34
annars, og sjá líka stundum að þeir geta ekki lifað ann-
ars, nema þá því vesaldarlífi, sem þeir mundu skamm-
ast sín fyrir.
Nú munu menn segja: „Já, hér má að sönnu
með ærinni fyrirhöfn og nógum peningum rækta talsvert
gras, en þó borgar það sig seint, en svo er óvinnandi
verk að stunda slíkt í stórum stíl hér af því að hér er
svo rigningasamt, og svo er jörðin hér svo óslétt og
þýfð. að ómögulegt er að koma hér við slattuvélum, og
svo er kaupgjaldið orðið svo voðalega hátt, og fólk meira
að segja ófáanlegt til sveitanna — Það er munur eða í
öðrum löndum, þar sem fólkið fæst nóg, og alt er unn-
ið með vélum og nógum peningum, og þar sem veðr-
áttan er svo mild og reglubundin, að hægt er að hirða
heyið „eflir hendinni" af Ijánum svo að segja, og þar
sem alifénaðurinn gengur úti á guðs grænni jörðinni
mestallan veturinn" o. s. frv.
Þessu líkar afsakanir eru hér það almennasta gegn
öllum kenningum um kosti landsins, Og eg hefi orðið
var við mikið af þeirri sannfæringu meðal bænda hér
og annara, að þeir geri alt sem mögulegt sé til að
bjarga sér, og það er eins og þeim sumum sé ómögu-
legt að trúa því, að hér sé mögulegt að viðhafa nokk-
ura aðra heppilegri aðferð en þá, sem hér tíðkast. Og
það út af fyrir sig er mjög skaðlegt.
Þessum almennu afsökunum, er eg tók fram, vil eg
svara þannig:
Hér er auðvelt að stunda grasrækt og garðrækt
einnig, í talsvert stórum og myndarlegum stíl, ef rétt er
að því farið, og sé viljinn til þess, og það með þeim
peningum að eins, sem menn hafa hér rað á, og menn
mega reiða sig á það, að framleiðslan verður að fara
fram, áður en arðurinn af henni kemur til nota, svo hér