Hlín. - 01.04.1902, Side 46

36
hagi er til, og sparar það ekki alllítið fóðnr, líklega alt
að helmingi, og hygg eg að það, út af fyrir sig, geti
jafngilt þeim sérstöku annmörkum, sem hér hljóta að
vera í heyskaparskilyrðunum, vegna sneggju og óþurka
o. þ. 1. til samanburðar við það, sem er í öðrum lönd-
um, þar sem fénaður er hafður á gjöf allan veturinn,
eins og er t. a. m. í Manitobu. Þar eru 8 sauðkmdur
settar á kýrfóðrið, og þar eru kýr á innigjöf álíka lengi
og hér, eða frá því í október á haustin og þangað til
í maí a vorin.
Heyskaparskilyrðin eru að jafnaði mjög mikið betri
í Manitoba en hér á landi að ýmsu leyti, en þó er ekki
dæmalaust, að náttúruöflin valdi þar hindrunúm eins og
alstaðar, svo sem flóð, ofþurkar o. þ. h.
í Manitoba er túnarækt ekki til Hk þeirri, er menn
þekkja hér, nema rneðal Islendinga þar, og þá helzt
í Nýja íslandi. Og eg held eg megi segja. að þau
gefi ekki mikið meira af sér en vel ræktuð tún hér.
Hin almenna grasræktaraðferð þar er sú, að sá til þess
með vélum í ræktaða jörð, og sú aðferð hygg eg að
hér geti einnig átt vel við.
Að einu leyti stendur ísland sérstaklega vel að vígi
til samanburðar við t. d. Manitoba. en það er það, hve
nærri það liggur alheimsmarkaðnum. Þannig getum vér
flutt allar vorar vörur beina leið á heimsmarkaðinn, til
og frá ölluni höfum landsins, fyrir álíka hátt flutnings-
gjald undir ioo pundin, eins og Manitobamenn borga
fyrir flutning með járnbrautunum milli Winnipeg og
fleMtra fjarlægra bæja innan fylkisins. — En frá Winnipeg
til Englands eru um 4V2 þúsund enskar mílur, eða meira,
en fjórum sinnum eins langt og er héðan til Englands;
og þó flytja Manitobamenn afurðir sínar alla þessa leið
til að koma þeim í peninga, að svo miklu leyti sem