Hlín. - 01.04.1902, Qupperneq 65

55
kostur væri á að fá nú, með frystivélum, er þó það stórt,
að það mundi taka hér um bil allt það sauðaket í einu,
sem til framboðs gæti komið árlega á öllu landinu; það
nl. rúmar um 500 ton af keti, auk stórmikils lestarúms
fyrir annarskonar flutning, er einnig þyrfti helzt að
nota sem allra mest báðar leiðir, til þess að -Iétta
kostnaðinn.
Að sönnu eru til minni gufuskip en þetta, búin út
með frystivélum til slíks flutnings, en það er talið hæp-
ið að þau fengjust, með því að þau tru ráðin á öðrum
stöðum nú.
En svo geri ég ráð fyrir að hægt mundi verða að
fá minna skip, en það eða þau, sem hér var áminst, út
búin sérstaklega til slíkra nota fyrir Islendinga, hjá
sameinaða gufuskipafélaginu danska, og líklega víðar, ef
landsmenn vildu með samhug og samtökum sinna þessu
máli nokkuð. Til þess að flytja ketið ísvarið væri nl.
nauðsynlegt að skipið eða skipin væru svo lítil, að hægt
væri að alferma þau á 2—3 dögum, til þess að ketið
kæmist ferskt og óskemmt á markaðinn. En sé þar á
mót að eins hugsað til að flytja ketið írosið, þá ætti
skipið helzt að vera svo stórt, að það tæki alt ketið í
einu, sem selt er á öllu landinu í hvert skipti.
Það er búist við, að verðið á ketinu (frosnu) mundi
ekki verða hærra en 3 d.—3V2 d. per lb, eða sem svar-
ar 25—29 aurum dönskum pundið, að frádregnum öllum
flutningskostnaði, flutningsábyrgð, meðhöndlun allri o. fl.
Ef ísl. bændurnir kynnu af fá með þessu móti, þó
ekki væri nema 20—30 aura fyrir ketpundið hér á staðn-
um, og það í peningum eða í vörum á allra lægsta
peningaverði eða hvortveggja, þá held eg að það væri
sannarlega mikið hagnaðarmeira en að selja það á 14
—20 aura pundið á móti vörum með hér almennu útláns-
verði.